Św. Teresa z Lisieux, którą wspominaliśmy 1 października i o której piszę w sobotnim tekście dla Aletei [KLIK], była mi bardzo bliska jako młodej dziewczynie i kobiecie. I mimo że przeczytałam niejednokrotnie pewnie całe jej rękopisy autobiograficzne i wiele rozmaitych opracowań, mam wrażenie, że dopiero dzisiaj zaczynam rozumieć, co miała na myśli, mówiąc o „stawaniu się jak dziecko” i odkryciu „małej drogi”, którą szła kompletnie na przekór duchowi czasów (który był zaiste upiorny). Dawniej skupiały mnie znacznie bardziej i budziły wiele współczucia surowe i dramatyczne okoliczności jej krótkiego życia w Karmelu, dziś – zachwyca mnie jej stosunek do siebie samej.

Jej droga jest dla mnie bardzo o tym, że tylko opiekowanie w sobie tego, co małe – z troską, ciepłem i miłością – pozwala stawać się „dużym”. Jest też mistrzynią nazywania siebie najbardziej czułymi określeniami – jak to sobie uświadamiam, widzę, ile w tym obszarze jeszcze mam dobrego do wymyślenia i odkrycia.

Dobrej niedzieli i… bądźcie dobrzy dla siebie 💚

m

Fot. Pixabay