Kiedy na świat przychodzi dziecko, rodzi się także Mama. Wszystko się zmienia, ustawienia świata konfigurują się na nowo. Część „ulubionych” ulega zawieszeniu na bliżej nieokreślony czas. Zmienia się konstelacja znajomych. Pojawia się także przemożne zmęczenie wystawionym cały czas radarem na bezpieczeństwo i potrzeby malutkiego człowieka. Była u mnie ostatnio zaprzyjaźniona …
Ze złością jest tak, że gdy nie umiemy jej przeżywać, możemy wpadać w błędne koło. Od poczucia bezsilności (kiedy się nam „zbiera”), do poczucia hipermocy (gdy wywalamy drugiemu człowiekowi „wszystko”). A ponieważ kłótnie podrywają wzajemne zaufanie, doświadczamy dodatkowego ciężaru osłabienia relacji. „Jadą” i po poczuciu własnej wartości osoby, do której …
„Jestem dla Ciebie nieważna”. „Czuję się przez Ciebie nieszanowany”. Ładunki emocji, jakie idą nieraz za tymi komunikatami, mogłyby wysadzić w powietrze świat. Odpalają je zwykłe, codzienne sytuacje. Sięgnął po telefon, gdy chciałaś porozmawiać. Zdecydował sam, a Ty liczyłaś na konsultację. Ziewnął. Zapomniał. Zgubił. Wyrzuciła Ci mapy turystyczne Polski z 1986. …
„Wewnętrzne dziecko” to rzeczywistość w każdym z nas, niezależnie od tego, czy ją zauważamy. To część nas samych, ogromnie delikatna i krucha, z którą potrzebujemy być w relacji. Dojrzewanie to znajdowanie tej cząstki, budowanie zrozumienia dla jej potrzeb, bycie z nią i troszczenie się o nią. By była zaopiekowana, nakarmiona …
Wyczerpanie. To uczucie, które towarzyszy nam, gdy pozwalamy złości mówić bez naszego udziału. My nie pogadaliśmy z nią, więc ona wypowiedziała się sama. Uruchomiła mięśnie. Nadała słowom rejestry głośności, które w Spotify rezerwujemy tylko dla ulubionych hitów do tańczenia. Spowodowała chwilowy wyrzut adrenaliny, sprawiła, że w końcu wydawaliśmy się sobie …
A co, jeśli na beztroskie dzieciństwo nie było miejsca? Jeśli malcy musieli dźwigać dorosłe ciężary? Opiekować wielkie problemy? Posuwać się i robić miejsce na wszystko, co ważniejsze, pilniejsze i bardziej doniosłe? Dziecięce części pozostają wtedy zepchnięte w miejsca trudno dostępne. Zakaz bycia dzieckiem pozostaje zapamiętany w ciele, w myślach, w …
Dorosłość nie polega na tym, że wszystkie części nas samych dorastają. Stają się poważne, wszystko umieją, ze wszystkim sobie radzą. Choć tak się może wydawać. Że dorosłość to również tracenie złudzeń, żegnanie marzeń i życie jak w zegarku. Brak łez (wyschły dawno temu pod wpływem komend „nie becz”, „nie ma …
Jeżdżąc autem dużo już słyszę w reklamach w radio o Dniu Mamy – i o tym, że „mamo, masz prawo zadbać o siebie”. Mam taką myśl, że kiedy potrzeby mamy są od zawsze w zaniedbaniu, to owo prawo do zadbania o siebie może przychodzić w takiej postaci: „A teraz dajcie …
Moją uwagę ostatnio na ulicy przyciągają osoby pchające przed sobą wózki z maluchami. Są to mamy, ojcowie, babcie – zauważam ich całe mnóstwo. Myślę sobie wtedy, że to metafora relacji, jaką nosimy w sobie z wewnętrznym dzieckiem. Że zabieramy je ze sobą wszędzie, choć tego nie widać. Przedstawiamy się światu …
𝗻𝗶𝗲 𝘄𝘀𝘇𝘆𝘀𝘁𝗸𝗼 𝗰𝗼 𝗿𝗼𝗯𝗶𝘀𝘇 𝗺𝘂𝘀𝗶 𝗯𝘆𝗰́ 𝘀𝗮𝗺𝗼𝗱𝗼𝘀𝗸𝗼𝗻𝗮𝗹𝗲𝗻𝗶𝗲𝗺 𝗻𝗶𝗲 𝗷𝗲𝘀𝘁𝗲𝘀́ 𝗺𝗮𝘀𝘇𝘆𝗻𝗮̨ 𝗷𝗲𝘀𝘁𝗲𝘀́ 𝗰𝘇ł𝗼𝘄𝗶𝗲𝗸𝗶𝗲𝗺 𝗯𝗲𝘇 𝗼𝗱𝗽𝗼𝗰𝘇𝘆𝗻𝗸𝘂 𝘁𝘄𝗼𝗷𝗮 𝗽𝗿𝗮𝗰𝗮 𝗻𝗶𝗴𝗱𝘆 𝗻𝗶𝗲 𝗯𝗲̨𝗱𝘇𝗶𝗲 𝗽𝗲ł𝗻𝗮 𝗯𝗲𝘇 𝘇𝗮𝗯𝗮𝘄𝘆 𝘁𝘄𝗼́𝗷 𝘂𝗺𝘆𝘀ł 𝗻𝗶𝗴𝗱𝘆 𝗻𝗶𝗲 𝗯𝗲̨𝗱𝘇𝗶𝗲 𝘀𝘆𝘁𝘆 𝑟𝑜́𝑤𝑛𝑜𝑤𝑎𝑔𝑎 Rupi Kaur dom ciało — Nasze wewnętrzne dziecko przychodzi do nas z wieloma cennymi darami – wśród nich znajduje się zdolność …
W piątek spotkałam się na rozmowie na żywo z Pauliną Tyjewską, psycholożką, która pytała mnie o budowanie relacji z sobą samym/samą. Dostępne jest już nagranie tej rozmowy zarówno na FB [TU], jak i na kanale Youtube [TU]. Opowiadam w tej rozmowie m.in. o tym: czym jest relacja z sobą samym/samą; …
Mateusz w „The Chosen” jest osobą neuroatypową. Nie lubi „miśków”, objęć ani podawania ręki. Świat przemierza z kawałkiem płóciennej szmatki w dłoni, by uchronić się z kontaktem z jakąkolwiek obcą i potencjalnie brudną powierzchnią. Uważnie ogarnia wzrokiem rzeczywistość i przekrzywia na bok głowę, próbując ją zrozumieć. Zapamiętuje fakty fotograficznie i …
