Znalazłam ostatnio genialną odpowiedź na pytanie, dlaczego bywa nam tak trudno. Ktoś napisał po prostu: „życie”. Nie był to wyraz zgorzknienia. Przeciwnie, ten właśnie krótki wyraz opowiadał o pogodnej zgodzie na brak prostych odpowiedzi. Na odporność psychiczną można spojrzeć jak na zbiór optymalnych strategii radzenia sobie właśnie z życiem. Optymalnych, …
„Człowiek odporny psychicznie nie doświadcza smutku, lęku, bezradności ani złości.” „Człowiekowi odpornemu psychicznie nie zdarzają się doły.” „Ludziom odpornym psychicznie wszystko się udaje”. „Ludzie odporni po prostu się nie martwią”. Jednym z mitów o rezyliencji jest to, że polega ona na możliwości wybierania, które uczucia chcemy czuć i w związku …
„She’s got the guts to do it”. Język angielski, w którym zakochałam się od pierwszego wejrzenia, gdy miałam 14 lat i w domu znalazłam książkę „Angielski dla samouków”, wydaną w 1958 roku, w cudowny sposób włącza ciało do rozmowy o naszym życiu psychicznym. Zresztą w każdym języku jakaś intuicja to …
Odporności psychicznej nie da się zbudować powtarzając sobie „jesteś zwycięzcą”. To zresztą dobry przepis na porządną depresję w perspektywie kolejnych lat, gdy makijaż zwycięzcy zacznie odpadać płatami, nie mogąc dłużej utrzymać tego, co dzieje się w środku. Im zresztą większy ten rozdźwięk pomiędzy „trzymaniem się świetnie” a wewnętrznym doświadczeniem, tym …
Namawiały mnie dzieci, że czas na to najwyższy, by pokazać światu większy kawałek siebie. I w końcu pomysł dojrzał i nagrałam swój pierwszy podcast. Pewnie zreszta dojrzewałby jeszcze długo, bo premierę zaplanowałam kilka dni temu na dziś, asekuracyjnie dając sobie czas, by ewentualnie w ogóle do niej nie doszło. Pomogła …
Pod tekstem na temat dobrostanu, który nie oznacza odreagowania nieznośnego życia, pojawiło się ważne pytanie: czy to znaczy, że mamy nieustannie zmieniać – życiowych partnerów, z którymi jest ciężko, albo pracę, aż znajdziemy taką, która daje pieniądze i zadowolenie? Trudno jest mi odpowiedzieć na to pytanie krótko, łatwiej byłoby mi …
Pod koniec sierpnia dobiegł końca bardzo ważny dla mnie projekt online – wakacyjna grupa rozwojowa, w której przez 5 tygodni praktykowaliśmy dobrostan. Piszę „online” z zawahaniem, ponieważ to, co robiliśmy, było bardzo konkretne i zanurzone w rzeczywistości. Bardzo wiele się w tej grupie działo, piękni ludzie, którzy wzięli w niej …
Od schyłku sierpnia chodzę z tym słowem. Także za nim i po jego śladach. „Adaptacja” wzięła się z łacińskiego „ad” („do”) i „aptus” („sprawny”, „zdolny”, „właściwy” – chyba tak to można przetłumaczyć najbliżej, choć przyznam, że bardzo w uszach mi dźwięczy angielskie piękne słowo „apt”, które kojarzy mi się ze …
Tak się nieszczęśliwie poskładało w naszej historii, że 1 września to nie tylko początek szkoły, ale i rocznica końca normalnego życia dla pewnego pokolenia. Moja świętej pamięci Babcia wspominała swoją radość, że 1. września 1939 roku nie musiała iść do szkoły. Miała wtedy 15 lat. I pewnie była to jedyna …
Jestem w adaptacji. Zrozumiałam to wczoraj wieczorem, gdy szłam ze spotkania z grupą bliskich ludzi z na naszej wioski. Wtulałam się w cienki sweter, który – zbyt wątły – nie umiał postawić granicy chłodowi, wkradającemu się chyłkiem przez pory opalonej skóry do brzucha, płuc i kości. Chłód mówił podstępnym głosem, …
Dziś kolejne święto o ciele. Tak ukochanym, że zabranym do Nieba, by nie cierpiało rozłąki. Jak ma się ono na naszym świecie? Głównie żyje odseparowane. Staje między nami a nim filozofia, kultura, idee i nasze osobiste trudne historie, gdy je nam na różne sposoby odbierano. Zbyt poważnie wzięliśmy Kartezjusza, który …
To kartka ze środowego warsztatu o dbaniu o siebie, które było spotkaniem pełnym eksplorowania relacji, jaką mamy właśnie z dbaniem o siebie. Na ile dajemy mu miejsca, pozwolenia. Co nas przed nim powstrzymuje i czym może być, jeśli spojrzymy głębiej. Czym jest z punktu widzenia całego naszego życia, relacji, jakie …
