Asertywność nie jest możliwa bez dobrego kontaktu z własnym ciałem. Wyrażanie złości w taki sposób, by to budowało relacje i dawało poczucie bezpieczeństwa zarówno nam, jak i ważnym dla nas ludziom, także nie jest bez tego możliwe. Dobry kontakt z ciałem jest wtedy, kiedy przeżywam siebie jako kogoś „ucieleśnionego” – …
„Kiedy zażartował ze mnie dwuzancznie, poczułam się dziwnie”. „Poczułam się dziwnie, kiedy weszła bez zaproszenia i rozsiadła się na kanapie”. „To było takie dziwne uczucie, słuchać nieprawdy na mój temat”. Jeśli nie mamy dobrego kontaktu z własną złością, tak właśnie możemy się czuć w sytuacjach, gdy ktoś narusza nasze granice …
Na zdjęciu widzicie pokrzywę. Urosła w doniczce, do której przesadziliśmy ułamane drzewko szczęścia. Drugie jest już pokażne, a dostałam je w prezencie jako maleństwo od gospodarzy, u których mieszkaliśmy dwa lata temu podczas wakacji we Włoszech. Kiedy jest szaro i nijak, myślę sobie o tym kawałku słońca w doniczce znad …
Oglądałam ostatnio serial (tradycyjnie o chirurgach), w którym padły te trzy pytania: „Czy wiesz, kim jesteś?” „Czy rozumiesz, co Ci się stało?” „Czy chcesz żyć w taki sposób?” Powtórzono te pytania wiele, wiele razy. Chodzą ze mną jak echo. I mam taką myśl, że cały wewnętrzny proces zdrowienia i zmiany …
Brak asertywności może się nam kojarzyć z uległością i rozmytymi granicami albo z „byciem cicho” wtedy, kiedy potrzeba ujawnić swój głos. Rzadziej pewnie uświadamiamy sobie inne oblicze nieasertywnych zachowań, jakim jest bierna agresja. Złośliwości, szpile, fochy, obrażanie się, ignorowanie – biorą się właśnie z tego, że ktoś nie umie wyrażać …
Brak kontaktu z własną złością prowadzi nas w dwa miejsca. Jedno z nich – to takie, w którym nie reagujemy na to, co się dzieje, zgodnie z naszym wewnętrznym kompasem. Zgadzamy się na rzeczy, które nam nie odpowiadają („Eee, w sumie może być”). Przystajemy na niewygodne albo niemożliwe do spełnienia …
Dzieci czytają nasze zachowania jako opowieść o nich, nie o nas. Gdy krzyczymy, wierzą nie w to, żeśmy się zeźlili, ale że one są złe. Wybuchy, obrażanie się i odmawianie kontaktu nie wpadają do ich wewnętrznego albumu ze zdjęciami, zatytułowanego: „Jak przeżywali złość moi rodzice?”, ale „Kim jestem?”. I może …
Na dobranoc Wam zostawiam odkryty dziś wiersz w tomiku Rupi „dom ciało”. *** „Czuję lęk związany z produktywnością że wszyscy pracują ciężej niż ja i zostanę w tyle bo pracuję nie dość szybko nie dość długo i marnuję czas nie siadam do śniadania biorę je na wynos dzwonię do matki …
Zawsze mnie zatrzymywało, jak milutcy bywają ludzie, którzy sprawiają wrażenie, że posiadają bogatą kartotekę więzienną i przychodzą do sklepu po alkohol. Jak mówią: „kochanieńka”, „skarbeńku”, ale za moment może polecieć bluzg o brakujący grosik. Nie ufam tym zdrobnieniom właśnie dlatego, że nie wiem, co się pod nimi kryje. A jakiś …
„Wcale nie jestem zła! W ogóle nie jestem zdenerwowana!” – mówię czasami i dopiero uniesione brwi bliskich mi osób dają mi znać, że nie nadążyłam za sobą i moja złość wyprzedziła mnie, zostawiając autorefleksję w kurzu swoich szybkobieżnych trampek. Czasem złość robi nam takiego psikusa, że mamy ją wypisaną na …
Może się wydawać, że idea Wielkiego Postu polega na zapomnieniu o ciele. W moim odczuciu jest dokładnie odwrotnie – droga, jaką przeszedł Jezus, to zaproszenie do odnalezienia własnego ciała, być może skazanego na śmierć. Na umieranie z zapomnienia, przeciążenia, braku czułości. Na webinarium o asertywności mówiłam o tym, że gdy …
Spotkałam ją wczoraj. Była tak ślicznie czerwona, jakby wczoraj zeszła z kwiatka, a przecież wiadomo, że musiała pójść spać najdalej w październiku. Spotkałam ją przez przypadek – wsadzałam do ziemi bratki, to taki rytuał od ośmiu lat, którym zaczynam żyć rytmem ogrodu. I zauważyłam, jaki na rabatach mam bałagan od …
