Chodził mi ten warsztat po głowie już bardzo długo. I w końcu wylądował w marcowym kalendarzu. Zaplanowałam go na piątkowy wieczór, 12 marca. Pierwsza inspiracja do niego pochodzi jeszcze z epoki, gdy spotykałyśmy się na warsztatach na żywo przy kawie i herbacie, i rozmawiałyśmy o tym, że w regulacji emocji …
Gdyby to była powtórka z rozrywki, to zaczęłoby się od „Para-ment Pikczers [i tu głośne ryczenie lwów] prezent – ują”, potem liryczne pianino by się włączyło i równie lirycznym głosem przemówiłby Andrzej Zaorski: „Kulisy srebrnego ekranu”. A później padłoby słynne: „Fajny film wczoraj widziałem…” Jak dalej – kto pamięta, ten …
Pewnie niektórzy z Was już go znają, a niektórzy może będą chcieli zajrzeć (a inni w ogóle nie 🙂 – ale wiecie, u mnie każdy bierze to, co chce i czego potrzebuje ❤️). To jest kalendarz, który powstał dwa lata temu. Przy stoliku w moim wiejskim McDonaldzie (że niedaleko drogi …
Kolor żółty nieodmiennie kojarzy mi się ze strefą komfortu i bezpieczeństwa w modelu stref regulacji, jaki znam od Agnieszki Stein z warszawskiego Bliskiego Miejsca. Dlatego bardzo się cieszę, że Bartek przystroił nas na grafice poniżej w ten kolor, bo tylko dzięki przebywaniu w bezpieczeństwie emocjonalnym i komforcie (i to regularnie) …
W styczniu odbierałam od Was zapytania, czy żyję i czy wszystko w porządku – i rzeczywiście, zapadła tu cisza. Jak co roku w styczniu, który bywa dla mnie czasem wycofania, sprawdzania, co u mnie, na co dalej jestem gotowa, i planowania. Trochę jak w przyrodzie, która zimą nie owocuje, ale …
Dziś ostatnia moja propozycja w ramach cyklu spoglądania realistycznie na relację (mimo że Kamil, Fotoedytor Aletei, ozdobił moje teksty bardzo idyllicznymi obrazami 😉 ). Narzędzie, o jakim przeczytacie TU [KLIK], pomaga mierzyć się z tym, co uznajemy za „krytykę” i naprawdę wnosi bardzo wiele ulgi do bycia we dwoje. Bardzo …
Różne to mogą być rzeczy. Te, których pragniemy od innych jak kania dżdżu, i cierpimy, gdy nie przychodzą. I których odmawiamy sobie samym jak najzimniejszy, najbardziej odległy i obojętny rodzic. Może tym być: życzliwość, bez której, jak bez słońca i wody, nic delikatnego w nas nie przeżyje i nie rozkwitnie, …
Dzisiejsza propozycja w ramach praktyk pomagających opiekować się relacją – zaczyna się tak: „Czasem nie zdajemy sobie sprawy, co tak naprawdę mówimy bliskiemu człowiekowi. I żyjemy w przeświadczeniu, że z naszych ust wypadają same fiołki…” Powiem Wam, że ćwiczenie przyszło mi do głowy podczas jednego z warsztatów, który prowadziłam i …
Dziś w ramach zaproszenia do relacyjnych praktyk [KLIK] – takie zaproszenie ode mnie: do oglądania swoich myśli, którym często dajemy taką wiarę, jakby były obiektywnym odzwierciedleniem rzeczywistości, a nie… naszymi myślami. Jest to jednocześnie rzecz, która pociąga mnie bardzo w terapii ACT (Acceptance and Commitment Therapy), o której czytam i …
Dzisiejsze ćwiczenie oparte jest na możliwościach naszej wyobraźni i pomyśle podróży w czasie. Pozwala trochę zrobić bypass od wąskiej drogi rozważań tylko „na głowę” i popatrzeć na swoje życie, przyszłość i teraźniejszość, sercem. Dotknąć tego, co w Tobie żywe. Zajmie Ci z kwadrans, ale może Ci dać bardzo wiele. Jeśli …
Jest takie zdanie, które zamyka drzwi do przyjęcia siebie. „Co jest ze mną nie tak?”. Ileś razy trzeba było doświadczyć śmiertelnego wstydu nad sobą, by zostało w środku. Ileś takiego zawstydzenia ze strony opiekunów, że w swojej wyobraźni staliśmy się niepodobni do nikogo innego. Że po prostu przyszliśmy na świat …
Bywa, że żyjemy obok siebie i wydaje się nam, że widzimy siebie nawzajem, a jednak każdy w związku mógłby opowiedzieć, jak bardzo niewidziany albo niesłyszany się czuje. Może to, że pośpiech, że własne oczekiwania zasłaniają wszystko, albo że już nie dostrzegamy za wiele, bo od razu słowa i działania drugiego …
