Spotkanie, przy którym jestem myślami w ostatnim tekście dla Aletei [KLIK] to dla mnie początek Wielkanocy. Jest w tym spotkaniu tyle miejsca, by najpierw opowiedzieć o swoim bólu i stracie, i zostać przyjętym ze swoim płaczem. Nie zawsze płacz jest możliwy. Czasem łzy wysychają na całe lata – piszę więc …
Drodzy, którzy do mnie zaglądacie, Życzę Wam Świąt pełnych obecności! Łagodnej i szukającej zrozumienia obecności przy sobie. Otwartej i pełnej zaciekawienia obecności przy drugim człowieku. Obecności wszelkich bliskich i tych, których kochacie, w jakikolwiek sposób ona może być mimo wielu utrudnień możliwa. ❤️ I wtulenia w Jego obecność, która chroni, …
Gdy niszczące tsunami dzieje się szybciej, niż uczucia nadążą. Gdy strata jest nagła albo zbyt wielka. Kiedy przerażenie zamienia w słup soli. Ilekroć zadziewa się więcej, niż da się przeżyć, powstaje w człowieku martwe miejsce. W dziecku, choć może być całkiem małe, powstaje martwe miejsce także wtedy, gdy zaniedbanie ciągnie …
W Ewangelii Jana, w której ostatni posiłek Jezusa z uczniami zajmuje bardzo wiele miejsca, zatrzymuje mnie, ile On poświęca czasu, by dać im poczucie bezpieczeństwa. By zapewnić ich, że Go nie tracą. Że będzie. Że praktycznie zostawia Siebie w ich rękach. Siegel i Bryson napisali, że jeśli nie mamy pojęcia, …
Cieszę się, że jestem z sobą i Wami, w tym przedziwnym czasie dziejącym się na świecie, w temacie obecności. Ten temat jakoś dobrze pomaga odkrywać to, co się dzieje w czasie Triduum Paschalnego – dni dla mnie osobistych i wyjątkowych od lat nastoletnich i spotkania z Nim, żywym i pełnym …
Chcę Wam zasygnalizować, że niebawem ta strona zmieni nazwę i szatę graficzną. Wydarzyło się to już na fejsbuku, bo tam to znacznie łatwiejsze do ogarnięcia. Mój kącik tamże teraz ma tytuł „Małgorzata Rybak – Coraz bliżej siebie”. Stało się to wczoraj i spowodowało we mnie różne uczucia. A przecież zmiana …
W tym tworzeniu bezpieczeństwa dla dzieci i stawaniu się dla nich przystanią – mam poczucie, że tak bardzo przydaje się odpuszczanie. Na przykład własnej wizji – jak chciałabym, by wyglądała dana sytuacja, co „powinno” stać się po kolei, jakby musiało wyglądać moje „dawanie rady”, gdyby je miała ocenić teściowa, sąsiadka …
Profesor Kazimierz Dąbrowski w swoim przesłaniu nazywał ich tymi, którzy mają lekarstwo dla obojętności świata. Nadwrażliwi, niedopasowani, niosący swoje empatyczne serca w kruchych naczyniach łatwych zranień, cierpiący w zmaganiu z absurdami świata. Dziś coraz szerzej dostępne i znane staje się pojęcie osób „wysoko wrażliwych”, które normatywną wrażliwość poszerza. Napisałam o …
Obejrzałam niedawno początek filmu „Siedem uczuć”. Tylko początek, bo tyle bólu było w tych scenach, że trudno było mi zażyć więcej na raz. Była tam scena, która bardzo zapadła mi w pamięć: podczas kolacji ojciec rodziny wpadł w szał i rzucił się z pasem na syna, który wybiegł z domu. …
Dziś chciałabym Was zaprosić do tekstu na Aletei, gdzie piszę o zaopiekowaniu się swoją potrzebą wolności, autonomii i decyzyjności [KLIK]. Możemy nie do końca widzieć, gdzie nam jej brakuje, ale powiedzą nam o tym na przykład smutek, apatia albo nieplanowane wybuchy złości. Jak Wy karmicie w tym czasie tę potrzebę? …
Lęk i napięcie są jak dziura w baku – zużywają mnóstwo energii. I u dorosłych, i u dzieci. Jeśli musimy zachowywać wzmożoną czujność, zasoby wyciekają. Przychodzi wyczerpanie. Dzieci łatwo wyczuwają napięcie w domu. Kiedy rodzice są podenerwowani, kiedy mają pretensje „o wszystko”, kiedy działają w sposób trudny do przewidzenia albo …
Z naszych wszystkich dzieci najlepiej ma Pawełek. Szczęściarz, który ma pięć lat, więc nie dostaje kilkudziesięciu maili tygodniowo na librusie. On jeszcze wie, że potrzeba rozwoju jest tak naturalna jak oddychanie. I że można ją zaspakajać na wiele sprawiających radość sposobów. I że oddychania się nie ocenia, bo wtedy nawet …
