„Widziałam ostatnio piękny obrazek w sieci autorstwa Marii Kaczorowskiej. Bardzo zmartwiona i smutna choinka skarży się zajączkowi, że wszystkie wystrojone, a ona w lesie. Zajączek odpowiada: „Dla mnie jesteś piękna”. A może Bóg powiedziałby ci to samo?” To fragment tekstu, który napisałam rok temu [KLIK].

To tekst, który napisałam rok temu.

Myślałam do wczoraj, że w tym roku nie jestem w lesie i dużo (także z pomocą innych) zaplanowałam tak, żeby naprawdę nie działać jak w amoku, tylko w spokoju, uważności i bliskości z ludźmi wokół mnie.

Życie pisze inne scenariusze, dostałam zapalenia uszu (nie mam pojęcia skąd, bo czapka to mój przyjaciel), a zamiast płatków śniegu spadają kolejne niespodzianki i zgubione przez innych rzeczy, które miały się stać, a się nie stały, i bezdomne przybywają do mnie.

Myślę, że to pora, żeby je puścić. Może jak spadną na ziemię, to się nie potłuką wcale. Spadną w jakieś miękkie miejsce szacunku dla własnych możliwości.

Bądźcie dobrzy dla siebie 🧡
M