Tu [KLIK] znajdziecie tekst o tym, co możemy robić, by dzieci regulowały się do naszego dobrego nastroju – a nie byśmy my ulegali rozbiciu w obliczu ich trudności. <3 Od kiedy rozpoczął się rok szkolny mam taką myśl, że sporo zależy ode mnie – i że mogę robić tak, by …
To zdanie Agnieszki Stein, które napisałam na obrazku, jest dla mnie wielkim wsparciem. Żyjemy w kulturze, która nieustannie podpowiada, że powinniśmy bardziej się postarać, a jeśli coś nie działa, to znaczy, że postaraliśmy się za mało. Wiele modeli wychowawczych także opiera się na „staraniu się”, ocenianiu, czy dziecko się wystarczająco …
Niemal na każdym cyklu warsztatowym, jaki prowadzę, pada w końcu pytanie, jak to, czym my się tam zajmujemy, ma się do wiary. Słowo „potrzeby”, „granice”, „złość” – a nawet po prostu słowo „ja” – wydaje się obłożone jakimś zakazem w wielu interpretacjach Ewangelii, jakby wiara stała w opozycji z czymś …
Kiedy dzieci nie są widziane przez swoich rodziców, nabierają przekonania, że wina jest w nich. Że z nimi jest coś nie tak. Że za mało się starały. Że gdyby były kimś innym – lepszym – zasłużyłyby na miłość. Z tego doświadczenia pozostaje wiele przekonań na dorosłe życie. Że trzeba być …
Ci z Was, którzy widzieli tu wczorajszą grafikę z książki Siegela, rozpoznają łatwo, ze dzisiejsza jest siostrą tamtej. Siegel pisał, by dziecku, które jest zdenerwowane albo smutne, okazać czułość. Wierzę, że jest to tym bardziej możliwe, gdy uczymy się tego wobec siebie samych. Gdy zgubimy klucze po raz pięćdziesiąty. Gdy …
Gdy zobaczyłam ten obrazek w książce Siegela, zaczęłam się zastanawiać, dlaczego potrzebujemy takich instrukcji: „gdy twoje dziecko czuje zdenerwowanie lub smutek, okaż mu czułość”. Dlaczego czasem dzieje się inaczej – i wtedy smutek i zdenerwowanie dziecka wzbudza u rodziców złość, irytację, zniecierpliwienie? Albo dlaczego płacz dziecka może nas obezwładniać i …
Napisałam o nim, bo dużo o tym rozmawiałyśmy na cyklu warsztatowym, który w zeszły piątek dobiegł końca. Myślę, że w tym tekście o domyślaniu się [KLIK] ujęłam tylko część przyczyn, dla których łatwiej jest się domyślać albo oczekiwać, że ktoś się domyśli, niż mówić otwartym tekstem. Przychodzą Wam do głowy …
Im więcej doświadczyliśmy warunkowości relacji jako dzieci, tym bardziej zapamiętujemy, że relacja jest możliwa tylko w nagrodę za spełnianie oczekiwań innych. Kiedy dziecko musi się nieustannie domyślać, jak zadowolić rodzica – traci kontakt ze sobą. W dorosłe życie zabiera wówczas taki algorytm, że jak się dopasujesz, to dostaniesz te wszystkie …
Kiedy szukałyśmy z grupą warsztatową powodów, dlaczego trudno jest opiekować się swoimi granicami i mówić „nie”, po raz kolejny powróciło przekonanie, że „nie wolno odmawiać, bo komuś będzie przykro”. Oczywiście to tylko pierwszy przystanek w tym ciągu skojarzeń, czym są relacje z ludźmi. Bo przecież mogliśmy w życiu już mieć …
Oglądałam niedawno film „Narodziny gwiazdy”. Dla mnie to przede wszystkim opowieść o noszonej w sercu ranie po braku takiej relacji z ojcem, która mogłaby nakarmić dziecko. I ono zostaje głodne. Tak głodne, że żadna ilość whiskey i piwa, ani wciąganego nosem proszku i tabletek, tego głodu miłości, bezpieczeństwa i więzi …
To jest obrazek, który wiele dla mnie mówi o roli kojenia emocji nie tylko w życiu dziecka, ale każdego człowieka. ❤️ Gdy dziecko płacze czy w inny sposób doświadcza emocjonalnego cierpienia, świat miewa na to rozmaite propozycje. „Zobacz, ptaszek leci!” „Masz tu cukierka”. „Wcale nie boli”. „Przesadzasz”. Słyszałam i o takich …
Do tego tekstu o potrzebie bycia usłyszanym [KLIK] fotoedytor Aletei wybrał zdjęcie ucha, ale ja myślę, że bycie usłyszanym jest czymś o sercu. To podstawowa ludzka potrzeba. Jeśli ktoś mnie słyszy, potwierdzam swoje istnienie. I dzieje się tak tym bardziej, im bardziej drugi słucha nie tylko słów, ale mojego doświadczenia, …
