– Jak wyglądam? – pytam męża, gdy spotykamy się w naszym pracowo-domowym dzianiu przy ekspresie do kawy. Czuję od środka przeogromne ssanie w dół, ciążenie ku bezruchowi, zmęczenie. – Zmęczona jesteś. No widać, że zmęczona jesteś. Pytam, bo jakbym sobie nie dowierzała. A przecież to zmęczenie mówi do mnie. O …
Zawsze mi się wydaje, że tyle piszę do ludzi o tym, co robię i do czego zapraszam, że wychodzi z tego drugi etat, a ja wypadam z lodówki. A potem przyjaciółka, która czasem korzysta z mojej pracy, mówi mi: „Co Ty tam robisz w listopadzie, tyle się u mnie działo, …
„Nie wiem już, co mam jej powiedzieć, żeby przestała płakać”. „Gotuje się we mnie, kiedy słyszę ten pisk i jęk”. „Opowiadam bajkę, zostawiam światło, a on mówi, że się boi sam zasypiać”. „Jak słyszę 'nudzi mi się’, czuję, jak mi się włosy jeżą na głowie”. „No chciałabym popchnąć go do …
Dzieci mówią do nas cały czas, całymi sobą. Gdy mają dzień, pięć albo siedemnaście lat. My znamy (przynajmniej czasami) język, który ubiera w słowa to, czego chcemy albo co przeżywamy. Dzieci nie mają tak wielkiego repertuaru słów, gdy jest im trudno albo gdy już powiedziały, jak umiały, a my nie …
Dzieci wysłane do izolacji na „przemyślenia”, nie myślą o tym, o czym chcieliby rodzice. O czym myśli roczne dziecko, które – wsadzone do łóżeczka ze szczebelkami, bo „było niegrzeczne” – widzi mamę, znikającą za zamkniętymi drzwiami? O tym, że nie wiadomo, czy nie znikła na zawsze. Że nie wiadomo, jak …
„Nikt mnie nigdy nie pytał, co czuję”. Sposób, w jaki odnosimy się do dzieci, kształtuje sposób, w jaki one potem będą odnosiły się same do siebie. Jeśli rodzice widzą w dziecku głownie to, co zewnętrzne – w co się ubrało („Czy to nie jest wczorajsze koszulka?”), czy ma wokół siebie …
Od schyłku sierpnia chodzę z tym słowem. Także za nim i po jego śladach. „Adaptacja” wzięła się z łacińskiego „ad” („do”) i „aptus” („sprawny”, „zdolny”, „właściwy” – chyba tak to można przetłumaczyć najbliżej, choć przyznam, że bardzo w uszach mi dźwięczy angielskie piękne słowo „apt”, które kojarzy mi się ze …
Nie wiem, jak u Ciebie. U mnie temperatury z 30 stopni wykonały deep dive w 15 i zastygły w tym miejscu na trzy dni. Trzy dni i 2/5 domu już chore. Trzy dni osnuła szarość, mokra, lejąca deszczem albo siąpiąca wilgocią, która wciska się lodowatymi smugami przez każdą szparę w …
οἶκος (czyt. oikos) to po grecku „dom”. Również w starożytnej Grecji οἶκος, dom, to nie tylko ściany, podłoga i dach, ale także osoby w tej przestrzeni. Ich wzajemne odniesienia. Organizacja ich życia. οἶκος – to rodzina. „Miałem dobry dom”, „miałem trudny dom”, „nie miałem domu”. Żadne z tych zdań nie …
Miewam tak, że jest mi bardzo źle, ale nie wiem, co się stało. Miewam tak jako rodzic, jako coach, jako osoba prowadząca własną firmę. Miewam tak w przyjaźniach i w spotkaniach z ludźmi na co dzień. Miewam tak, że ból nieznanego pochodzenia rozlewa się we mnie jak smoła. Albo denerwuje …
„Moje ciało mnie zawiodło”. Czasem mówią tak sportowcy, którzy nie osiągnęli wymarzonego wyniku, ale doznali kontuzji. Czasem powie tak ktoś, kto chciał w nocy popracować, ale zasnął. Czasem w ogóle na głos nie mówimy tego, ale bywa, że coś podobnego myślimy. Planowanie sobie – a ciało sobie. Jakby było nas …
„Nie mogę o tobie powiedzieć nic dobrego”. „Niezdara”. „Nie można ci wierzyć”. „Bałaganiarz”. „Niczego nie robisz porządnie”. Wyobraź sobie, że ktoś bierze długopis, i pisze te słowa na Twoim ciele. Te, albo inne, jakie o sobie słyszałeś, słyszałaś. Niby tylko ktoś tak głupio mówił, niby nie miał racji, niby po …
