Redakcja portalu Stacja7 poprosiła mnie o napisanie tekstu o żałobie po relacjach. Oto jego fragmenty: „Kultura, w jakiej żyjemy, nie robi wiele miejsca na opłakiwanie. Powinno się nam udawać, powinniśmy sobie radzić, nie powinno nas boleć i nie powinniśmy zatrzymywać się przy stracie. Jeszcze do niedawna, gdy małe dziecko uderzyło …
„Siedziała naprzeciwko mnie kobieta nienaganna. Jeśli przeglądając pisma modowe, z przekąsem komentujesz idealne kobiety – ,,nikt tak nie wygląda!” – to powiem ci, że tamta kobieta właśnie tak wyglądała. Nie, żebym ciebie i siebie chciała torturować, ale od szpilek aż po perły, od serum po odbijający światło bronzer, od lśniących, …
Łatwiej jest mówić „Jestem zestresowany/a” niż „Boję się”. Ktoś zestresowany dźwiga wielkie odpowiedzialności i poważnie traktuje życie. (A ktoś „wyluzowany” – to lekkoduch, nieodpowiedzialny, nieogarnięty życiowo). Ktoś zestresowany zmierza ku sukcesom. Nie ma czasu usiąść – znaczy że jest kimś ważnym i potrzebnym światu. „Zestresowany” ma powody, by się stresować. …
Jestem przekonana, że ilość chorób, będących następstwem stresu, wynika z kultury, w której TO NIEWAŻNE, jak się naprawdę czujemy, zanim będziemy tak chorzy, że dostaniemy L4 i będziemy już musieli zająć się sobą na poważnie. „Kultura” sugeruje, że rozmawiamy o czymś zewnętrznym i po części tak jest – kultura jest …
„Ludzie są jak witraże. Kiedy świeci słońce, lśnią kolorami, ale kiedy nastaje ciemność, ich prawdziwe piękno jest widoczne, pod warunkiem, że są rozświetleni od środka”. Dr. Elisabeth Kübler-Ross (1926-2004), amerykańska psychiatra najbardziej znana ze swojej książki „O śmierci i umieraniu”, w której opisała pięć etapów żałoby. Rozumiem radzenie sobie z …
Dziś są moje imieniny. Miał być wpis o witrażach, ale nie zdążyłam. Będzie więc o perłach. Moje imię znaczy „perła”. Szczęście, że ludzkie imiona mogą nosić w sobie tyle światła. Bo możemy konfrontować je z historiami, jakie łatwiej nam opowiadać o sobie samych. Opowiadali nam je kiedyś inni ludzie, a …
„Czuję się jak dziecko we mgle”. Czuję się jak dziecko, które nagle znalazło się w dorosłym życiu i musi mierzyć się z dorosłymi wyzwaniami. Awarią ogrzewania. Wypełnieniem PIT-u. Rozumieniem różnicy między brutto a netto, kryzysem małżeńskim, problemami dziecka w szkole, zatrudnianiem albo zwalnianiem pracowników, niezadowoleniem szefa. Możemy część z podobnych …
Czy mogłabym poprowadzić w firmie półgodzinną medytację oddechową, mającą na celu nauczenie pracowników radzenia sobie ze stresem? – usłyszałam kiedyś pytanie. Pół godziny. Między owocową środą a home officem w piątek. Między eskalacją z klientem ze Szwecji a księgowaniem faktur ze stoperem w ręku. Dałoby się? Pewnie, że lepsze pół …
„Nie wiem, co się ze mną dzieje”. „Nie mogę sobie znaleźć miejsca”. „Jestem wyczerpana, ale nie mogę odpocząć”. To także oblicze stresu. Osłabienie, ból ciała, poczucie odcięcia. Ale także zadyszka, rozedrganie, natłok myśli, których nie da się uspokoić. Coś przez cały dzień robiliśmy, z kimś się spotkaliśmy, z kimś innym …
To zdjęcie zrobiłam na wąskiej ulicy Padwy. W niedzielę. Za okratowaną witryną sklepu z antykami znajdowała się ona: Nadzwyczaj Miła Kobieta. Przekrzywia na bok głowę (może to pamiątka z dzieciństwa po tym, by nikt nie zamachnął się ścierką lub gorzej) i uśmiecha się infantylnie, na wszelki wypadek, bo ten, kto …
Ciało jest pierwszym męczennikiem chronicznego, ukrytego stresu. Opłaca faktury związane z emocjami, których nie wyrażamy, ilością zadań, jakie na siebie bierzemy i napięciem, jakie przeżywamy, chcąc spełnić oczekiwania innych ludzi. Kiedy zajęci jesteśmy głównie obrabianiem stresu, tracimy zdolność rozróżniania, czym ma sens się przejmować, a czym już nie. Gdzie kończą …
Zapraszam Cię serdecznie do grupy rozwojowej online „Radzenie sobie ze stresem”, w której będziemy oswajać stres. Będziemy uczyć się redukować ten chroniczny i sprzymierzać z tym, który wspiera nas w działaniu. *** Co zyskasz dzięki udziałowi w grupie? 🟢 rozwój własnej wewnętrznej siły dzięki wsparciu, 🟢 możliwość uczenia się takiej …
