Wychowywana do przejmowania się innymi, ale nieprzejmowania się sobą. Ofiarna, zawsze dowiezie i nie zawiedzie. Ogarnie, zmieści, upchnie, załatwi, zorganizuje. Pomyśli o drobiazgach, jak truskawki na drogę dla każdego. Przyjmie na klatę rozczarowanie i nawet nie mrugnie. Powieka jej nie zadrży. Dzielna Dziewczynka. Ach, ile się napracuje ta cząstka nas. …
To już dziś, 5.04. startuje grupa rozwojowa online „Praktykowanie współczucia”, którą będę prowadzić przez najbliższe 4 tygodnie. Mamy komplet pięknych ludzi, jednak chcę utworzyć kilka dodatkowych miejsc dla osób, które dłużej dojrzewają do decyzji o udziale i dla tych, którzy na ostatniej prostej dołączają pod impulsem chwili. W grupie będziemy …
Współczucie nie zostawia nas w czarnej dziurze. Nie robi nam kolejnej kawy w pracy, której nie możemy już od dawna znieść. Nie wachluje nas, gdy w naszym wnętrzu rozgrywa się kolejny sąd nad nami. Nie trzyma nas za rękę, gdy sobie szkodzimy. Nie mówi: „A to ci klops!”, gdy gubimy …
„Przepraszam za kłopot”. (Choć serce mknie ku: „Dziękuję, to mi dużo daje”). „Nie chcę być ciężarem”. (Choć chciałoby się poczuć, że można puścić ciężar ciała i nie obliczać w głowie, ile ktoś może unieść, bo przecież jeśli będzie za dużo, to powie, a może się okazać, że jestem lekka jak …
Rozmawiałyśmy o tym na ostatnim Kręgu, że łatwe pocieszanie to odruch, który ma ratować nas same przed poczuciem bezradności albo przed lękiem, jaki odczuwamy sami, gdy pukają do nas nasze własne trudne uczucia. Lęk ten opowiada historię, że to łatwiejsza droga: przeganiać wszystko, co trudne, zamiast szukać sposobów (i szukać …
Kiedy wszystko się zawaliło, kiedy wydaje się, że już nic nie ma do zrobienia, okazuje się, że można to zawalone opłakać, otulić w całun i pochować. Czasem opłakać rozdzierająco, jeśli właśnie jesteśmy w miejscu, że wydaje się, że coś w naszym życiu zawaliło się bardzo i pogrzebało wiele. A czasem …
Dzisiejszy dzień jest o ciele, które potrzebuje troski, uwagi i czułości. Zostaje jednak potraktowane innymi gestami. Odebraniem wolności, oddzieleniem od bliskich ludzi, przemocą, poniżeniem, zawstydzeniem i torturami. Tak jak można zobojętnieć na tą wielkopiątkową historię, bo słyszało się ją tyle razy, można zobojętnieć na własne ciało, jeśli tak wiele razy …
Pisałam już, że podczas ostatnich spotkań Kręgu w obu grupach zapukała do nas pewna postać. Ponieważ do Wielkanocy zostało kilka dni, pomyślałam, że możemy dobrze znać z tzw. „przedświęcia”. To Dzielna Dziewczynka. Ma ona swój męski odpowiednik w postaci Dzielnego Chłopca. Obaj bohaterowie nie bez przyczyny noszą w nazwie kawałek …
Współczucie nie mówi: „Bóg tak chciał”. Nie mówi: „Nie przejmuj się, będzie z tego większe dobro”. Nie mówi: „Inni mają gorzej niż ty”. Ile w życiu swoim usłyszałam takich słów. Jak wiele wycierania sobie ust Bogiem, Jego wolą, wyższą koniecznością. Długo, długo potem dowiedziałam się, że istnieje również coś takiego …
Pamiętam, jak na jednym ze zjazdów jednej ze szkół coachingu, które kończyłam, ktoś powiedział, że nie umie robić naleśników. Rozmawialiśmy na temat tego, co wiemy o sobie i w co wierzymy. Okazało się, że osobie tej nigdy nie wychodził pierwszy naleśnik i stwierdziła, że nie ma do tego kompletnie ręki. …
Współczucie ma wielką odwagę. Nie jest użalaniem się nad sobą, ani nad kimś. Nie jest łatwą pobłażliwością, ślepą i głuchą na to, że jest źle. Nie jest też „ratowaniem”. Współczucie to siła sprawcza, żeby coś zmienić. Żeby wychodzić z utknięć w miejscach, w których jest nam tak niewygodnie, że obojętniejemy …
Współczucie jest wtedy, gdy ktoś jest z Tobą mądrze i uważnie. (O byciu z ludźmi mądrze i uważnie usłyszałam wczoraj od Jacka Joksia, mojego superwizora, w jego wywiadzie dla TrainBrain Polska, i zachwyciło mnie to sformułowanie). Uczymy się na przestrzeni życia, jak sobie radzić samemu, jak nie potrzebować, jak zapobiegać …
