chcę korowodu chcę muzyki chcę konfetti chcę orkiestry marszowej dla tych którzy w milczeniu starają się przetrwać chcę owacji na stojąco dla każdej osoby która budzi się i rusza ku słońcu gdy wewnętrzny cień ciągnie ją do tyłu Rupi Kaur z tomu „dom ciało”
„- Wszyscy mi mówią, że jestem silna – powiedziała kobieta i zaczęła płakać. Dziewczyna, która płakała chwilę wcześniej, popchnęła po podłodze paczkę chusteczek w jej stronę. W głosie tej pierwszej było rozgoryczenie, które tyle razy słyszałam wcześniej i tyle razy później przy zdaniach, w których kobiety mówiły o swojej sile., …
„Jak skończę ten projekt”. „Gdy zauważą mój wkład”. „Kiedy on powie, że świetnie sobie radzę jako kobieta”. „Gdy w końcu zabierze mnie do kina”. „Pewnego dnia przestaną mnie traktować jak bankomat”. I wtedy. Wtedy. W końcu. Będę kimś. A jednak nie. Nadzieje na to, że w końcu zbierze się Rada …
Uśmiechnęłam się, napisawszy ten tytuł. Wyobraziłam sobie dziewczynkę, która biegnie po trawie, rozpędza się i podrywa do lotu, choćby w wyobraźni. Ciało, które „startuje”. Które biegnie na spotkanie. Coś też ląduje, mianowicie moje zaproszenia do grupy skończą się już na dniach, bo energię skieruję na prowadzenie tego projektu. Jeśli woła …
Agnieszka Stein i Gosia Stańczyk pisały, że „potrzebna jest cała wioska”, by wychować dziecko, czyli wsparcie wielu ludzi, by nie wypalić się jako rodzic. I naprawdę tak jest, że do większości spraw w naszym życiu potrzebna jest nam cała wioska. Nasza wioska. To niekoniecznie konkretna grupa czy subkultura, do której …
Miewam tak, że jest mi bardzo źle, ale nie wiem, co się stało. Miewam tak jako rodzic, jako coach, jako osoba prowadząca własną firmę. Miewam tak w przyjaźniach i w spotkaniach z ludźmi na co dzień. Miewam tak, że ból nieznanego pochodzenia rozlewa się we mnie jak smoła. Albo denerwuje …
„Jakie jest najbardziej fundamentalne podobieństwo pomiędzy Królową, Posłuszną i Męczennicą? Odpowiedź znalazłam w książce znakomitej Brené Brown 'Dary niedoskonałości’. 'Kiedy spędzamy życie, próbując odciąć się od tych części siebie samych, które nie pasują do naszego wyobrażonego wizerunku – tego, kim powinniśmy być – stajemy poza swoim własnym życiem i gonimy …
„Moje ciało mnie zawiodło”. Czasem mówią tak sportowcy, którzy nie osiągnęli wymarzonego wyniku, ale doznali kontuzji. Czasem powie tak ktoś, kto chciał w nocy popracować, ale zasnął. Czasem w ogóle na głos nie mówimy tego, ale bywa, że coś podobnego myślimy. Planowanie sobie – a ciało sobie. Jakby było nas …
Myślę, że odrzucenie ciała i postrzeganie go jako „więzienia dla duszy” było również w kulturze sposobem na poradzenia sobie z dramatem śmierci. Jeśli nigdy nie pokochasz swojego ciała, jeśli nie zaczniesz doświadczać przez nie własnej złożoności, relacji ani piękna życia, to nie będzie tak żal, gdy przyjdzie moment, że ono …
„Nie mogę o tobie powiedzieć nic dobrego”. „Niezdara”. „Nie można ci wierzyć”. „Bałaganiarz”. „Niczego nie robisz porządnie”. Wyobraź sobie, że ktoś bierze długopis, i pisze te słowa na Twoim ciele. Te, albo inne, jakie o sobie słyszałeś, słyszałaś. Niby tylko ktoś tak głupio mówił, niby nie miał racji, niby po …
„Nic się nie stało”. Słyszę płacz dziecka, małego dziecka, dwulatka co najwyżej. Szlocha i krzyczy w ramionach mamy, a wokół niego, przy trampolinie,, stoi krąg dorosłych osób. „Nic się nie stało” – mówi mężczyzna, a krąg milczy w napięciu. Rozumiem go, wiem, że chce zrobić coś szybko, strząsnąć z siebie …
Nadejdzie czas gdy z radosnym uniesieniem powitasz siebie przybywającego do swych własnych drzwi, w swoim własnym lustrze, i powiesz, usiądź tutaj. Posil się. Pokochasz znowu obcego, który był Tobą. Podaj mu wino. Podaj mu chleb. Podaj z powrotem serce, obcemu, który cię kochał przez całe Twoje życie, którego ignorowałeś dla …
