W styczniu odbierałam od Was zapytania, czy żyję i czy wszystko w porządku – i rzeczywiście, zapadła tu cisza. Jak co roku w styczniu, który bywa dla mnie czasem wycofania, sprawdzania, co u mnie, na co dalej jestem gotowa, i planowania. Trochę jak w przyrodzie, która zimą nie owocuje, ale …
Różne to mogą być rzeczy. Te, których pragniemy od innych jak kania dżdżu, i cierpimy, gdy nie przychodzą. I których odmawiamy sobie samym jak najzimniejszy, najbardziej odległy i obojętny rodzic. Może tym być: życzliwość, bez której, jak bez słońca i wody, nic delikatnego w nas nie przeżyje i nie rozkwitnie, …
Dzisiejsza propozycja w ramach praktyk pomagających opiekować się relacją – zaczyna się tak: „Czasem nie zdajemy sobie sprawy, co tak naprawdę mówimy bliskiemu człowiekowi. I żyjemy w przeświadczeniu, że z naszych ust wypadają same fiołki…” Powiem Wam, że ćwiczenie przyszło mi do głowy podczas jednego z warsztatów, który prowadziłam i …
Dziś w ramach zaproszenia do relacyjnych praktyk [KLIK] – takie zaproszenie ode mnie: do oglądania swoich myśli, którym często dajemy taką wiarę, jakby były obiektywnym odzwierciedleniem rzeczywistości, a nie… naszymi myślami. Jest to jednocześnie rzecz, która pociąga mnie bardzo w terapii ACT (Acceptance and Commitment Therapy), o której czytam i …
Dzisiejsze ćwiczenie oparte jest na możliwościach naszej wyobraźni i pomyśle podróży w czasie. Pozwala trochę zrobić bypass od wąskiej drogi rozważań tylko „na głowę” i popatrzeć na swoje życie, przyszłość i teraźniejszość, sercem. Dotknąć tego, co w Tobie żywe. Zajmie Ci z kwadrans, ale może Ci dać bardzo wiele. Jeśli …
Jest takie zdanie, które zamyka drzwi do przyjęcia siebie. „Co jest ze mną nie tak?”. Ileś razy trzeba było doświadczyć śmiertelnego wstydu nad sobą, by zostało w środku. Ileś takiego zawstydzenia ze strony opiekunów, że w swojej wyobraźni staliśmy się niepodobni do nikogo innego. Że po prostu przyszliśmy na świat …
We wrześniu zadzwoniła do mnie S. Anna Maria Pudełko i powiedziała, że byłaby bardzo szczęśliwa, gdybym zgodziła się powiedzieć konferencję podczas planowanego na marzec corocznego Dnia Kobiet, obchodzonego w Diecezji Łowickiej z wielkim hukiem. I że tematem będzie samotność, i że mogę powiedzieć, co zechcę. Pomyślałam, że to mega! Zarazem …
„Weź się w garść!”. Trudno o mniej wspierające słowa. Chyba że stoisz w płonącym budynku i strażak chce Ciebie z niego wypchnąć, żeby Ci uratować życie. Choć – bądźmy szczerzy, nawet i tu bardziej by pomogło, żeby z Tobą skoczył. Albo obiecał, że na dole na pewno ktoś Cię złapie. …
Pamiętam scenę z filmu „Cudowni chłopcy”, który bardzo mi się podobał, bo był o pisaniu (akurat wtedy pisałam swoją pierwszą i nigdy nie napisaną do końca powieść) – gdy profesor literatury, grany przez Michaela Douglasa, z piskiem opon wjeżdża do portu, siłą bezwładu otwierają się drzwi i wylatują z nich …
30 grudnia, późnym wieczorem, zapisałam maczkiem swoją wdzięczność za rok 2020. W pięknym zeszycie*, który podarował mi pod choinkę mój brat bliźniak, za którym bardzo tęsknię, bo nie mieszka w Polsce i z powodu pandemii nie mógł przyjechać do kraju. Zostawiłam wiele wolnego miejsca, by dopisywać te znajdowane jeszcze ciągle …
Obiecałam Wam wczoraj, że dziś podrzucę Wam pomysł na zaopiekowanie się swoim przełomem roku. Opisałam go w tym tekście [KLIK]. Bardzo Was zachęcam do przejęcia się sobą i do takiego podsumowania. Gdy spoglądamy z różnych stron na siebie i to, co nas otacza, możemy bardziej doświadczać swojej sprawczości i mniej …
Koniec grudnia wytrąca z rytmu. Zagar świąteczny rozszczelnia czas, wchodzą w niego ziarenka maku i pszenicy, i robi się powoli miejsce na przełomu roku. Za chwilę mylenie dat uświadomi mi dobitnie mój brak wpływu na upływ czasu. Będę witać to nadchodzące nowe jak drżące, małe dziecko, które się po raz …
