„Jestem do niczego” i wszelkie jego pokrewne odmiany pojawiają się w dialogu wewnętrznym w określonych momentach. Powiedzmy sobie szczerze: trudnych. Jeśli mamy swoje własne niewspierające zdanka, swoje ostre noże wbijane we własne plecy, kopniaki dla siebie już i tak leżącego – to warto popatrzeć, kiedy się uruchamiają. Na ogół leżącemu …
U nas pada. Padało całą noc, choć w domu było tak gorąco, że z trudem wszyscy spaliśmy. I gdy patrzę na ten deszcz, to myślę, że to nie jest żaden kasownik. Żadna gruba kreska. „Był luz a teraz obowiązki i poważne rzeczy”. No nie. Tyle ważnych rzeczy za nami. Tyle …
Wczoraj byłam u dentysty. Dostałam znieczulenie, bo trzeba było wyjąć nerw. Nie wiem, czy na skutek mojego przerażenia (nigdy wcześniej nie przechodziłam takiego zabiegu) czy z powodu lęku dentystki – znieczulenie było końskie. Po trzydziestu sekundach miałam wrażenie, że staje mi serce, a ja zaraz odlecę albo dostanę zapaści i …
Jak wpadłam na napisanie tego tekstu? Na Mszy odpustowej w naszej letniej, wiejskiej parafii zgasła lampka oliwna na ołtarzu. Ministrant podszedł zapalić ją znowu, a ja zaciekawiłam się, czy tak załatwi sprawę. Bo jeśli knot się zapadł albo oliwa się skończyła, to na nic się zda zapalanie i to wiele …
Lubię o tym pisać od dawna. Lubię pisać, jak bardzo lubię o tym myśleć. Jak kocham to odkrywać. Że jesteśmy w częściach. Jest część, która jest małym dzieckiem i ta, która jest dorosła. Jest także rodzic – krytyk, policjant czy opiekun, choć potrafi być raz tym jednym, a raz drugim. …
Krąży co jakiś czas po internetach taka maksyma, że „nie jesteś czekoladą, nie każdy musi ciebie lubić”. Zatrzymuje mnie to zdanie chyba nie z powodu pewnej pociechy, jaką niesie. Bo zastanawia mnie w nim bardziej dostrzeżenie tej potrzeby, żeby jednak być lubianym. To ważna potrzeba, zupełnie fundamentalna: potrzeba przyjęcia, bezwarunkowej …
W skrócie – ponieważ dzieci się nami nie zaopiekują. Nie zstąpi też z nieba anioł, który powie: odpocznij (a może mówi to bardzo cicho cały czas, tylko trudno go usłyszeć). A przecież często potrzebowalibyśmy usłyszeć właśnie to. I usłyszeć zanim wskaźniki na panelu pokażą: „zero zasobów”. Na zerze zasobów jest …
Łatwiej jest nam mówić „tak” dzieciom i wierzyć im, gdy odkrywamy dziecięce części samych siebie. Gdy zaczynamy zauważać to, co w nas zaciekawione, zmęczone albo głodne. To, co chciałoby się przytulić, beztrosko przebiec na bosaka po trawie i pochylić nad motylkiem, który przysiadł na liściu. Gdy otwieramy się na to, …
Nie umiem dokładnie tego policzyć, ile to dni – ale od początku wakacji jestem cały czas ze wszystkimi naszymi dziećmi 24/7 (tylko jedną dobę podróżowałam sama w celach nagłej interwencji medycznej). Od początku wakacji przemieszczamy się, przepakowujemy, zmierzamy i wracamy. Kocham być w kupie. Uwielbiam wręcz. Wakacje są dla mnie …
Moje „nie” opowiada mi o tym, że są takie sprawy, których nie mogę poświęcić. Nie mogę ich oddać w zastaw, pożyczyć, wytargować z samą sobą – bo jeśli tak się stanie, utracę jakąś ważną część siebie. Poniosę koszt, który nie będzie wart tego, co przyjdzie w zamian – poczucia, że …
Pod wrocławskim centrum handlowym doszły do moich uszu słowa taty, skierowane do dzieci, którym nie mogłam dać wiary i które wywołały mój wielki ból. Opisałam to zdarzenie tydzień temu TU [KLIK], zastanawiając się, co robić ze starymi skryptami, które piszą dialogi rodziców z dziećmi, układając w te same komiksowe chmurki …
Wczoraj czytałam Pawełkowi na dobranoc książeczkę o małym ślimaku Anatolu, który szukał po świecie domu dla siebie i znalazł go dopiero wtedy, gdy przestraszył się złośliwych much. Schował się we własnej muszelce. Poruszyła mnie ta opowieść. Pomyślałam, że kultura wiele ujmuje ślimakom, mówiąc o „ślimaczym tempie” i zalęknionym zamykaniu się …
