W piątek pożegnaliśmy na cmentarzu Marysię. Była z nami kilkadziesiąt dni i ze swojego ukrycia pod moim sercem roztaczała swój nieświadomy, ale mocny wpływ na nasze życie, myśli, plany, samopoczucie, możliwości, marzenia i decyzje. Nie spodziewaliśmy się, że nie będzie nam dane spotkać się w okolicznościach porodówki, pierwszego spojrzenia, pierwszego …
Nie umiem o niej jeszcze mówić, uczę się tego w bliskich relacjach. Strata jest świeża, ogromnie bolesna, i mimo że nie pierwsza – otwarła przede mną nowe horyzonty rzeczywistości szpitalno-urzędowych, które stanowią część podróży przez odróżnianie tego, co się może, od całego oceanu tego, na co wpływu się nie ma. …
… może być sprzymierzeńcem tylko w bardzo ograniczony sposób. Jakaś doza tej odporności jest potrzebna, gdy jedziesz tramwajem, w którym akurat panuje mdlący zapach – i wytrzymujesz, bo musisz dojechać. Podobnie, gdy razi cię w oczy słońce podczas jazdy autem, ale spieszysz się i już nic z tym nie zrobisz. …
Tradycyjnie dostałam za ostatni tekst [KLIK] dla Aleteia Polska wiele komplementów – lewactwo, sodoma, modernizm i co tam jeszcze. Naprawdę? Naprawdę klapsy są wyrazem chrześcijańskiej czy ludzkiej tożsamości? Naprawdę Bóg jest pierwszym, który bierze rózgę i leje przez tyłek? Znaczy wierzę w innego Boga, w którym rodzicielstwo jest właśnie bezwarunkowym …
Przysłuchiwałam się ostatnio relacjom online, podsumowującym dni Campu zimowego – kilkudniowego wydarzenia dla rodziców z dziećmi, współorganizowanego w Puszczy Kampinoskiej przez warszawskie Bliskie Miejsce. Jego tematem była „równowaga”, która, jak odkrywali to uczestnicy, ma w sobie niewiele z inercji, bezruchu. Bardzo dotknęło mnie stwierdzenie, że wiele o naszej sytuacji mówi …
Niektóre komentarze pod moimi ostatnimi tekstami (na temat dowalania sobie i walki z sobą samym) odsłoniły ciekawe lęki i potrzeby. Pojęcie życzliwości dla siebie samego wzbudza podejrzenia, że to promocja pobłażliwości, bylejakości, braku energii, jaką daje w życiu gniew – nie wiem jeszcze, czego. Plus jeszcze koronny argument, który wraca …
O, jak się uśmiechnęłam do tego obrazka. Sprzątanie potrafi dawać złudzenie kontrolowania rzeczywistości – im mniejsze poczucie sprawczości mamy w różnych kwestiach, tym bardziej nieludzko święty staje się porządek (o sprzątaniu będzie przynajmniej jeden rozdział w powstającej książce o Adamie i Ewie planujących sobotę. I nie, to nie będzie w …
Nie choruję na przedświąteczną gorączkę. Cieszę się, że udało mi się zadbać o taki Adwent, w którym z listy spraw odpadały po kolei rzeczy zbędne, na które nie mam sił, które nie służą, osłabiają zdolność bycia blisko siebie i innych. Odkrywam po raz kolejny, jak dobrze jest znajdować się w …
Chciałam naszemu 3,5-letniemu synkowi przygotować kalendarz adwentowy na miarę jego zrozumienia, by mógł czekać na Święta. Zaczęłam więc przygotowywać obrazek z tradycyjną „drabinką”, schodami z Nieba, po których schodzi Boże Dzieciątko. Był środek nocy, a ja stałam i patrzyłam na tą drabinę, i rodził się we mnie bunt. Skoro schody …
Przy okazji grudnia mam trochę przemyśleń odnośnie rodzicielskiego szantażu, jaki niekiedy się zdarza – a do którego dobrze „służą” rozmaite świętości tego czasu. Mikołaj, który nie da prezentu, Dzieciątko Jezus, które nie przyjdzie. A przez cały rok rodzic, który sobie pójdzie, zostawi albo odda dziecko komuś. Spisałam to wszystko w …
Jak życiodajne jest słowo „dziękuję”. Kiedy mówisz „dziękuję” dajesz znać drugiemu człowiekowi, że ma Ci coś do zaofiarowania. Choćby to były zwykłe, drobne rzeczy. Zrobione zakupy. Podany posiłek. Odebranie paczki na poczcie. Zawiezienie dzieci do szkoły. Zamieszanie kawy. Dobre słowo. Dziękując, pozwalasz drugiemu poczuć się bogatszym w dobro. Kompetentnym. Zauważonym. …
Znacie może film „Podaj dalej” (2000), w którym grał Haley Joel Osment, James Caviezel, Helen Hunt, Kevin Spacey, a nawet Jon Bon Jovi? Utknęło we mnie to hasło jakoś mocno. Mały Trevor mówił, że „the world is a shitty place”, i trudno się z nim nie zgodzić. Wymyślił jednak oddolną …
