Wiem, że to zdanie, które ma dodawać otuchy, ale wiecie co? Nie przepadam za nim. Jest dla mnie coś smutnego w „trzymaj się!”. Może dlatego, że tak wiele razy musiałam się trzymać, gdy było to niemożliwe. By wszystkie swoje cierpiące i rozpadające się kawałki własnymi rękami powstrzymać przed rozsypaniem. I …
Mimo że klienci mogą wierzyć, że w naszej pracy czytamy im w myślach, niestety tak nie jest. Ani nie mamy wyczerpującej wiedzy na ich temat, ani nie znamy odpowiedzi na ich pytania. Mogę jednak rozpoznawać, kiedy jakieś zdanie wydaje się jedynie tytułem większej opowieści. Również to rzucone mimochodem. To zawierające …
Wiele mówi się ostatnio o toksycznych ludziach – i z całą pewnością chodzą po świecie ludzie, którzy jednocześnie i przyciągają innych, i wyrządzają im krzywdę, wikłając w niszczące relacje. Mniej mówi się o tym, że toksyczny może być także nasz wewnętrzny klimat. Przypominać może Górny Śląsk w epoce świetności kopalń, …
Dorota Blumczyńska, psycholożka i psychoterapeutka z Zespołu Wyspy Mocy, zaproponowała, że możemy pisać ze sobą w tej przestrzeni social mediów listy i mi ten pomysł bardzo się spodobał. Wszystkie (do tej pory dwa) znajdziecie na naszych fejsbukach i instagramach, ale tym chcę się podzielić się na blogu, żeby Wam opowiedzieć, …
Mnie też porusza ta „inspirująca i żywa społeczność”, która tworzy się w grupach rozwojowych. Cieszę się widząc, jak ciepłe są powitania, jak dobrze przyswojona zasada, że sobie nawzajem nie doradzamy i nie oceniamy. Ania napisała o atmosferze – i z atmosferą jest tak, że ją współtworzą konkretni ludzie swoimi postawami. …
Historie uczestników zapadają we mnie głęboko. W grupie rozwojowej poznajemy się po kawałeczku. Tyle i tylko tyle, ile każdy zdecyduje się ujawnić. Są osoby, które przychodzą posłuchać i nie decydują się na dzielenie swoimi kawałkami – i zawsze zachęcam do tego, by iść za swoim wyborem sposobu uczestniczenia w grupie. …
– Jak wyglądam? – pytam męża, gdy spotykamy się w naszym pracowo-domowym dzianiu przy ekspresie do kawy. Czuję od środka przeogromne ssanie w dół, ciążenie ku bezruchowi, zmęczenie. – Zmęczona jesteś. No widać, że zmęczona jesteś. Pytam, bo jakbym sobie nie dowierzała. A przecież to zmęczenie mówi do mnie. O …
Zawsze mi się wydaje, że tyle piszę do ludzi o tym, co robię i do czego zapraszam, że wychodzi z tego drugi etat, a ja wypadam z lodówki. A potem przyjaciółka, która czasem korzysta z mojej pracy, mówi mi: „Co Ty tam robisz w listopadzie, tyle się u mnie działo, …
Dzieci mówią do nas cały czas, całymi sobą. Gdy mają dzień, pięć albo siedemnaście lat. My znamy (przynajmniej czasami) język, który ubiera w słowa to, czego chcemy albo co przeżywamy. Dzieci nie mają tak wielkiego repertuaru słów, gdy jest im trudno albo gdy już powiedziały, jak umiały, a my nie …
Dzieci wysłane do izolacji na „przemyślenia”, nie myślą o tym, o czym chcieliby rodzice. O czym myśli roczne dziecko, które – wsadzone do łóżeczka ze szczebelkami, bo „było niegrzeczne” – widzi mamę, znikającą za zamkniętymi drzwiami? O tym, że nie wiadomo, czy nie znikła na zawsze. Że nie wiadomo, jak …
Coaching to w powszechnym odbiorze ziemia nieznana, głównie dlatego, że coachami nazywają siebie również ludzie, którzy w życiu nawet w pobliżu podyplomowej szkoły coachingu nie stali. W zbiorowej świadomości pokutuje więc obraz kogoś, kto udziela rad, mówi, jak się ubierać, co zjeść na śniadanie albo jak żyć, podaje siebie za …
Łatwiej jest mówić „Jestem zestresowany/a” niż „Boję się”. Ktoś zestresowany dźwiga wielkie odpowiedzialności i poważnie traktuje życie. (A ktoś „wyluzowany” – to lekkoduch, nieodpowiedzialny, nieogarnięty życiowo). Ktoś zestresowany zmierza ku sukcesom. Nie ma czasu usiąść – znaczy że jest kimś ważnym i potrzebnym światu. „Zestresowany” ma powody, by się stresować. …
