Jak się potłuczesz albo jesteś w rozsypce, każdy z kawałków potrzebuje być znaleziony.

Tego, co upadł, potrzeba podnieść, obmyć i ukołysać.

Tego, co się złamał, potrzeba poskładać. Zabezpieczyć. Włożyć do gipsu. I otulić chustą.

Tego, co się poranił, potrzeba opatrzyć. Dać plasterek, zabandażować i jutro zrobić to ponownie.

Tego, co leżał długo w kurzu, bo wleciał pod kanapę, potrzeba wydobyć, umyć z kurzu, dać mu zobaczyć w końcu światło i ciągle nosić przy sobie. Żeby się nie bał, że znowu się zgubi i już nikt go nigdy nie znajdzie.

Na wszystkie pochuchać. Pocałować. Czule trzymać. Chronić. Dać nabrać sił. Poić wywarem z troski. Puszczać śmieszne filmy. Przyjmować roztropnie odwiedziny.

Nie ganić. Nie wyśmiewać. Nie zawstydzać. Nie wystawiać na ponowną szkodę.

Można stosować na sobie. Wobec dzieci. Wobec tych, na których nam zależy.

(tekst sprzed trzech lat)

Jeśli chcesz w Adwencie praktykować bliskość, która polega także na uczeniu się akceptacji wobec różnych części siebie i odnajdować w sobie pokój, który pozwala życzliwie przyjmować innych ludzi – zapraszam Cię serdecznie do adwentowej grupy rozwojowej „Praktykowanie bliskości”.

Ponieważ pomieszały mi się terminy końca przedsprzedaży, o czym dało mi znać wiele zdezorientowanych osób, zostaje ona przywrócona i przedłużona do 22.11. włącznie.

Grupa startuje 25.11. i potrwa do Wigilii. Informacje i zapisy TU [KLIK].

Bądźcie dobrzy dla siebie 💚
Małgosia