Od czego można zacząć, kiedy wydaje się, że nic poza dojmującym poczuciem porzucenia, samotności, krzywdy, poza żalem do tych, w których powinniśmy mieć oparcie, ale tego oparcia nie było?
Kluczowe wydaje mi się doprowadzenie do spotkania z Czułą Przewodniczką.
Nawet jeśli myślisz, że jej nie ma, ona jest. Wiem to za ciebie, która wątpisz. Kiedy ją znajdziesz, usłyszysz od niej słowo 'tak’. To będzie 'tak’ powiedziane tobie, w kształcie, jaki przybrałaś, choć być może obrócisz się za siebie, żeby sprawdzić, czy ktoś za tobą nie stoi, 'może to było nie do mnie?’.
'Tak. To, kim jesteś, wystarczy. To, co masz w środku, wystarczy’.
A potem usłyszysz coś, co być może zabrzmi dziwnie: 'Kochasz siebie’. Pamiętam, że kiedy słyszałam w sobie to zdanie, na początku było mi z tym bardzo niewygodnie: tak jakby zarazem była to oczywista prawda i oczywista nieprawda. 'Kochasz siebie’.
Coś odpowiadało we mnie ,’daaaa, no jasne! Wiadomo, że siebie kocham!’. Ale inny mój kawałek zdawał się płakać – jakby poruszona została we mnie jakaś tęsknota. Jakbym dotknęła miejsca zwykle niedotykanego i poczuła ból.
'Ty siebie kochasz’.”
Natalia de Barbaro, „Czuła Przewodniczka”
Już jutro z pierwszą grupą będziemy szukać wspólnoty, prawdziwej przynależności, która nie płaci ceny zgniłego kompromisu, i Czułej Przewodniczki. Jestem ogromnie ciekawa tego, w jakie miejsca zawędrujemy. Odebrałam z drukarni ciepłe materiały, szykuję, sprawdzam, czy wszystko mam, czekam z otwartym sercem.
Jeśli chcesz złapać któreś z wolnych miejsc*, napisz na 606 248 437 lub wskocz do formularza TU [KLIK].
Małgosia
*niestety udział w spotkaniu wrześniowym nie gwarantuje miejsca w październiku
**jednocześnie pierwszeństwo zapisu na październik będą miały osoby z listy wrześniowej i listy rezerwowej
