Blog spowiła cisza i wobec ilości życzeń i rozlegającego się wszędzie alarmu, że to już Nowy Rok i wszystko nowe, zastanawia mnie mój własny brak stresu w tym temacie. Początek roku to dla mnie ponownie czas na długi rozbieg. Ktoś żartobiliwie napisał, że cel na ten czas – to nauczyć …
Na koniec roku 2013 Boże Narodzenie przyszło dopiero dwa dni później. Choć myślałam, że nie przyjdzie wcale. Dokładnie nie wiem, dlaczego przypomniał mi się rok 2013 i dlaczego o tym tak wiele i tak osobiście napisałam we wczorajszym tekście dla Aletei (KLIK). Z pewnością ów rok obfitował w ścieżki cierpienia, …
Odrzucenie boli, często zamyka na relacje, upośledza zaufanie, otacza człowieka emocjonalnym murem – by już nigdy ponownie nie zostać odrzuconym. Myślę, że jest takim dramatem właśnie dlatego, że zaprzecza całkowicie perspektywie bycia w relacji, perspektywie miłości, w jakiej pomyślał ludzi od początku Bóg. On poza relacjami nie istnieje; sam w …
Gdy zamyślam się nad wszystkimi paradoksami Adwentu, dochodzę do wniosku, że naprawdę wywraca nasze przekonania. Startujemy w niego jako w piękny czas rozwojowy, gdy możemy zrobić coś inaczej i lepiej niż zawsze. Przy okazji jednak odsłania naszą słabość i tworzy przestrzeń wołania o to więcej, którego nie wykrzesamy sami z …
Ostatnie dni przed Świętami nie miały być takie. Mimo poddawaniu redukcji zamierzeń i zadań, by zachować maksimum spokoju i czasu na dobre relacje z innymi, czas mi się kurczy, zastając mnie ciągle jeszcze niegotową. Wyjazd do miasta na zakupy sprawia, że zaczynam czuć się częścią matrixu, w którym ludzkość szykuje się nie …
śpiewał Chris Rea, przechodząc do historii piosenek z dzwoneczkami. Święta i dom – to jak nierozłączna para. Boże Narodzenie w hotelu, w Trynidadzie albo Laosie wydaje się do przeżycia, ale przecież pierwsze skojarzenie, jakie nam przyjdzie do głowy, to Święta w naszym własnym domu. Obrazy, zapachy, światło, dźwięk, uczucia. Do …
… dlatego, że mamy różne bardzo cenne części samych siebie. Cenne, kruche, drogie, otoczone lękiem przed doznaniem uszczerbku. Wśród nich znajduje się „JA idealne” – to, jakimi bardzo chcielibyśmy być i jakimi chcielibyśmy, by widzieli nas ludzie. Nie chodzi tu o manipulację. JA idealne to cel, do którego instynktownie dążymy. …
Nosimy w sobie tak wielkie przepaści głodu. Głód szczęścia, głód relacji, akceptacji, sprawczości. Pewnie im bardziej jakaś dziedzina zraniona, tym głód jest większy. Możesz wstawić do tej listy twój własny. Gdyby udało się go zaspokoić, wszystko byłoby w końcu dobrze. Może dla ciebie to szacunek, bezpieczeństwo, może sukces zawodowy. Może …
Jest coś takiego w Adwencie, że obok tak rozmaitego dobra, do jakiego nas ciągnie, odsłania także niedobory i braki. Może to ważne, może o to chodzi. No bo pomyśl, jaki to miałoby sens, gdybyś do wieczerzy wigilijnej siadał syty i przekonany, że niczego już nie potrzebujesz. To przepaści głodu, pytań …
Są nadal takie obszary i osoby, w odniesieniu do których to myślenie jest jeszcze dla mnie bardzo trudno dostępne. Ale w wielu wypadkach coraz częściej sięgam do niego automatycznie, zwłaszcza, gdy otrzymuję trudny czy – jak się na początku wydaje – nieadekwatny komunikat. Jest to myślenie, które pyta: o jakiej …
Łapię się znowu na myśleniu, że Adwent to głównie dawanie czegoś z siebie. Oczywiście, że dawanie jest sensowne, rozwija i sprawia, że świat wokół pięknieje. Łapię się jednak na tym, że można zgubić przyjmowanie. Przyjmowanie innych z kosmosem odmienności, jaki wnoszą; przyjmowanie zmian planów, wyzwań, a także małych i wielkich …
Czy budzicie się czasem rano w myślą, że życie rodzinne Was przerasta? Że wyzwania następują za szybko po sobie i jest ich za dużo? Że sami potrzebowalibyście jeszcze rodzica, niańki, instruktora, któryby przeprowadził Was przez niemożliwe do załatwienia porządki, planowanie, rozmowy z nastolatkami i dwulatkami – a nagle i nie …
