W skrócie – ponieważ dzieci się nami nie zaopiekują. Nie zstąpi też z nieba anioł, który powie: odpocznij (a może mówi to bardzo cicho cały czas, tylko trudno go usłyszeć). A przecież często potrzebowalibyśmy usłyszeć właśnie to. I usłyszeć zanim wskaźniki na panelu pokażą: „zero zasobów”. Na zerze zasobów jest krzyk, płacz, działania nieracjonalne, wycofanie, depresja.

W ostatnim artykule dla portalu Aleteia [KLIK] piszę o tym i o pomysłach, jak przeciwdziałać i jak dbać o pełne akumulatory.

Do tekstu można też zrobić sobie wspierające ćwiczenie, odpowiadając na pytania: Co z tego jest obecne w moim życiu? W jakim stopniu? Czego mi najbardziej brakuje? W jaki sposób mogę po to sięgnąć? Co potrzebuję odpuścić?

Dobrego czasu i dolewania do kubka miłości, kiedy to tylko możliwe

życzy Wam m,

która bardzo w tym czasie potrzebuje to robić