– No i po co się w ogóle odzywasz? – słyszę głos chłopca, na oko 9-letniego, który zwraca się do kolegi. Kopią razem piłkę na podwórku ładnego osiedla. Widzę ich, gdy zamykam za sobą bramę po wyjściu z własnej terapii. Późno już, zaraz pewnie rodzice pewnie zawołają ich do domu. …
Jeśli kobieta nie znajdzie małej dziewczynki w sobie, będzie uciekać przed bólem. W pracę, w robienie, w udowadnianie światu, że jest. W nałogowe zajmowanie się innymi (w których umieszcza swoje własne potrzeby) albo w egoizm ciasny jak szafa, w której nie zmieści się sto pięćdziesiąta sukienka. W pozwalanie dzieciom na …
Jeżdżąc autem dużo już słyszę w reklamach w radio o Dniu Mamy – i o tym, że „mamo, masz prawo zadbać o siebie”. Mam taką myśl, że kiedy potrzeby mamy są od zawsze w zaniedbaniu, to owo prawo do zadbania o siebie może przychodzić w takiej postaci: „A teraz dajcie …
Wczoraj zauważyłam, że coś się w mediach stało. Na widok powracającej frazy „ugruntowanie dziewcząt do cnót niewieścich” czułam, jak kulą mi się ramiona, zapada klatka piersiowa, ręce opadają bezwolnie wzdłuż ciała. I nie wiem, czy to o bezsilności, czy o tym, że nie chcę się tym zajmować, bo za tymi …
Kogo ma Twoje wewnętrzne dziecko? Ta krucha istotka, która mimo swojej delikatności być może tyle przetrwała? Ta mała dziewczynka, która zawsze musiała być grzeczna? Albo ta, o której wszyscy mówili, że nie jest grzeczna wystarczająco? Która zgubiła się w sklepie albo dostała dwóję ze sprawdzianu? A może była za dużo …
Zainspirowała ten tekst dramatyczna dla mnie scena w sklepie. Z udziałem małego chłopczyka, wymęczonego i płaczącego, i jego mamy, która „stawiała mu granice”. I mam poczucie, że to milczenie otoczenia też jest o tym, jak bardzo żyjemy nadal w świecie podwójnych standardów: tego, co wolno wobec dzieci, i tego, jak …
Nie będę w tym tygodniu do Was zaglądać na blogu, bo znalazłam się w niezwykłym miejscu. Niby nadal w domu, w pracy albo na zakupach, a jednak jakby bardziej tu i teraz i ze sobą. Od wczoraj trwa konferencja on-line „Bliżej potrzeb, bliżej szczęścia”, organizowana przez Sylwię Włodarską z Bliskiego …
„Mamooo, robię Ci zdjęcie!” – woła do mnie Pawełek i podnosi do góry swój zdezelowany, na wpół działający aparacik, który dostał w spadku po 16-letniej siostrze i jej dzieciństwie. Mieści się na nim 10 zdjęć, na których mało co widać, a potem trzeba je skasować. Zdejmuję akurat pranie z suszarki. …
Znalazłam dziś ogromnie wzruszający film Lucy Scott (Doodle Diary of a New Mum) – o zwykłym dniu mamy małego dziecka. Przypomniałam sobie wiele takich dni mojego potrójnego macierzyństwa. I przyszło mi do głowy to. Niby to jest „zwykły dzień”, a jak bardzo to będą różne historie w zależności od tego, …
To jest serce, które narysował dla mnie nasz najmłodszy synek – czteroletni Pawełek. Z pomocą swojej Babci, która przyjechała z nim posiedzieć. Nie było mnie tylko dwie godziny. A jego „kocham Cię mamo” na powitanie było całkiem za darmo. I myślę sobie, że tak kochają dzieci. Za darmo, za darmusieńko, …
Zostawiłam na naszej letniej wsi torbę z rzeczami do mojej dorywczej pracy. Kołonotes z notatkami do warsztatów, pudełko suchych pasteli Koh-i-Noor do malowania flipczartów, nierozcięte arkusze kart potrzeb, które projektowałam z rysunkami odręcznymi na wiosenną edycję „Drogi do siebie samej”. I w końcu chciałam zrobić komplet także dla siebie. By …
Niektóre komentarze pod moimi ostatnimi tekstami (na temat dowalania sobie i walki z sobą samym) odsłoniły ciekawe lęki i potrzeby. Pojęcie życzliwości dla siebie samego wzbudza podejrzenia, że to promocja pobłażliwości, bylejakości, braku energii, jaką daje w życiu gniew – nie wiem jeszcze, czego. Plus jeszcze koronny argument, który wraca …
