Mamy w domu taką parę czarnych dżinsów, które nie wiadomo, czyje są. Krążą po domu, podawane z szafy do szafy. Wpadają mi w ręce podczas remanentów. Zanoszę do pokoju Krzyśka. Krzysiek po miesiącu podrzuca je Ani. Ania podrzuca do kosza na pranie, bo po wycieczkach są wyświechtane. Andrzej zwijając pranie …
Po dwudniowym zjeździe szkoły – w domu, gdzie z każdego kąta woła coś o bezzwłoczną uwagę, czuję ciężar życia. Ze wszystkimi pytaniami, z martwieniem się, że syn na spływie kajakowym w górach w tą wichurę, a najmłodszy nie chce za nic polubić przedszkola. A to przecież tylko czubek wyzwań, jakie …
To chyba jedno z trudniejszych przekonań – że trzeba się zawsze trzymać. „Ona dzielnie się trzyma”. „On się tak dobrze trzyma w tym wszystkim”. Trzymać się – to dobra umiejętność. O ile nie jest takim rodzajem trzymania się, jakbyśmy smagali siebie batem. Po to, żeby nie czuć, żeby nie doświadczać …
Czasami właśnie to potrzebujemy usłyszeć. Gdy ktoś na nas trąbi na drodze, jakbyśmy spowodowali zagrożenie życia, a nie spóźnili się o nanosekundę z ruszeniem ze świateł. Gdy ekspedientka burczy pod nosem i przewraca oczami, że jak można być tak wybrednym i tyle wybierać. Gdy ktoś mówi: „No jak możesz tego …
Mam takie przekonanie, że to się odnosi tak samo do relacji z kimś drugim, jak i ze sobą samym. Nabyte drogą trudnych doświadczeń automatyzmy mogą podpowiadać, że jak coś jest słabe, trzeba dać kopa, walnąć, a wtedy to coś się uzdrowi i przebudzi. A tymczasem znacznie częściej walenie młotkiem spowoduje …
Czasem może się mylić, że „radzić sobie” to „nie potrzebować innych”. Albo „robić wszystko samemu”. Jakby rozdawano medale samowystarczalnym. Jakby drugi człowiek coś nam umniejszał, a nie pomnażał. Jakby była dostępna w przyrodzie taka opcja, że człowiek może istnieć od początku do końca pojedynczo. A tymczasem niemowlęta przychodząc na świat …
Nie muszę się zgadzać na wszystko, ale są takie metody okazywania, że coś jest bardzo nie w zgodzie ze mną, które zrywają kontakt. Bez zaś wzajemnego dobrego kontaktu trudno rozmawiać ze sobą i rozwiązywać problemy. Jak więc pokazywać swoje granice i wyrażać sprzeciw, by nie naruszało to mocno relacji? Garścią …
To jest anioł, któremu kilka lat temu ubraliśmy szalik ze wstążki. I gdy tak spoglądam na niego, myślę o tym, że on, ogrzewając tego małego, zranionego ptaszka, sam też potrzebuje ogrzania. Żeby go nie zawiało. Żeby się nie przeziębił z niewyspania. Żeby mu nie zabrakło ciepła. Opiekun, żeby mógł się …
To jeden z takich mitów, który może ciągnąć nas w dół. Mit „radzenia sobie” jako takiej sytuacji, gdzie wszystko nam wychodzi, ogarniamy samemu i to z łatwością. Ale może też dla nas znaczyć tyle, co „przetrwać” (i czasami tylko tyle możemy). O tym, że „radzenie sobie” może oznaczać zupełnie inne …
Zostawiłam na naszej letniej wsi torbę z rzeczami do mojej dorywczej pracy. Kołonotes z notatkami do warsztatów, pudełko suchych pasteli Koh-i-Noor do malowania flipczartów, nierozcięte arkusze kart potrzeb, które projektowałam z rysunkami odręcznymi na wiosenną edycję „Drogi do siebie samej”. I w końcu chciałam zrobić komplet także dla siebie. By …
…także to, co mówimy do samych siebie. Gdy rodzic mówi do dziecka: „jesteś do niczego”, „zawiodłeś mnie znowu”, „nie ma tu dla ciebie miejsca” – ono w to wierzy, a słowa te stają się w jego sposobem myślenia o sobie. Gdy mówimy podobne rzeczy do samych siebie – to także …
„Jestem do niczego” i wszelkie jego pokrewne odmiany pojawiają się w dialogu wewnętrznym w określonych momentach. Powiedzmy sobie szczerze: trudnych. Jeśli mamy swoje własne niewspierające zdanka, swoje ostre noże wbijane we własne plecy, kopniaki dla siebie już i tak leżącego – to warto popatrzeć, kiedy się uruchamiają. Na ogół leżącemu …
