Uczucia, podobnie jak ciało, bywają rzeczywistością całkowicie lekceważoną w tym, co nazywamy przejawami życia duchowego. Wielu ludzi działa tak, jak gdyby żyli w przekonaniu, że Boga interesuje wyłącznie nasza głowa, nasze myśli, nasze „idealne ja” i ocena moralna naszych czynów. Nie wiem, czy w takiej wizji w ogóle zostaje jakieś …
Wczoraj zauważyłam, że coś się w mediach stało. Na widok powracającej frazy „ugruntowanie dziewcząt do cnót niewieścich” czułam, jak kulą mi się ramiona, zapada klatka piersiowa, ręce opadają bezwolnie wzdłuż ciała. I nie wiem, czy to o bezsilności, czy o tym, że nie chcę się tym zajmować, bo za tymi …
Jeśli mężczyzna nie odnajdzie w sobie i nie zaopiekuje się swoim wewnętrznym dzieckiem, jego życie będzie ucieczką od bólu. Ogromnym wysiłkiem szukania dowodów na potwierdzenie siebie, którego zabrakło ze strony taty. Mężczyzna będzie zdobywał, gromadził, osiągał. Albo kontestował i kłócił się z całym światem, wybierając życie wolnego jak wiatr nomada. …
Na stronie Laboratorium Psychoedukacji przeczytałam niedawno cytat francuskiego psychoanalityka, Andre Grena, że mama pogrążona w depresji jest matką „martwą”. Maja Zagajewska pisze tam, że depresja matek rzadko jest wykrywana z powodu wstydu, jaki przeżywają kobiety – bo „powinny się cieszyć”, a doświadczają uczuć niemających niczego wspólnego z radością: wyczerpania, przygnębienia, …
„Empatyczna dwójka” to dwie osoby, które się porozumiewają się wspólnym językiem, opartym na empatycznej komunikacji, jaką podarował światu Marshall Rosenberg (wierzę, że to bezcenny dar). Przebieg takiej rozmowy ma prostą, ustaloną ramami strukturę, której łatwo się nauczyć. Co daje taka rozmowa? 💚 zmniejsza napięcie, 💚 pomaga nazwać, zrozumieć i uregulować …
Niedawno Blog Ojciec zamieścił wierszyk o dzieciach i kotach, uprzedzając obserwację, która jest ze mną od jakiegoś czasu. Że dzieci (podobnie jak koty) wiele rzeczy umieją lepiej niż my. Jestem przekonana, że dzieci mogą być dla nas, dorosłych, przewodnikami po odzyskiwaniu tego, co najważniejsze i utracone. Jak kontakt z własnym …
Kogo ma Twoje wewnętrzne dziecko? Ta krucha istotka, która mimo swojej delikatności być może tyle przetrwała? Ta mała dziewczynka, która zawsze musiała być grzeczna? Albo ta, o której wszyscy mówili, że nie jest grzeczna wystarczająco? Która zgubiła się w sklepie albo dostała dwóję ze sprawdzianu? A może była za dużo …
Możemy mieć taki pomysł, że poczucie własnej wartości u dzieci zbudujemy przez pochwały – skoro kary, obelgi i przykre słowa tyle niszczą. I że po to, by dziecko mogło zbudować dobry obraz siebie, musi słyszeć o sobie same superlatywy. „Jesteś taka pracowita”. „Zawsze masz super pomysły”. „Jesteś najładniejsza”. „Wiadomo, prymuska”. …
„Są więc rodzice, którzy są 'zalewani’ przez emocje dziecka. Kiedy dziecko się przewróci, płaczą bardziej niż ono, kiedy się zezłości, sami zaczynają odczuwać złość. Zarażają się emocjami i trudno jest im odróżnić własne emocje od przeżywanych przez dziecko. Takie reagowanie na dziecięce emocje nie daje mu wsparcia, ponieważ rodzic koncentruje …
– Nie odzywaj się do mnie. Zamknij usta po prostu. – Ale tato… – Kurwa, powiedziałem, nie odzywaj się do mnie. Idź i nic nie mów. Jestem zmęczony. Było to przy podejściu na Szrenicę. Powyżej 900 metrów leżał śnieg, mimo pięknego słońca – wiał wiatr. Mijaliśmy tatę z 7-8 letnim …
Wczoraj wysłałam do Was newsletter. Opowiadam w nim o słowie-alternatywie wobec idei „zarządzania sobą” (i jej rozmaitych odmian). I o tym, jak trudno mi było słyszeć rady, bym „zarządziła swoimi emocjami” w takim momencie mojego życia osiem lat temu, gdy w swoje objęcia wzięła mnie depresja i zamieniła czas w …
[Tym razem z linkiem 🙂 ] Nieczułość nikogo nie hartuje. Nie zabezpiecza na trudny życia. Przeciwnie, gdy zabraknie czułości, człowiek na dorosłe lata zostaje nagi i nieosłonięty żadnym kocem, w przeciągu, z niewielkim zasobem narzędzi do ochrony siebie i opiekowania się sobą. Napisałam ten tekst [KLIK] na prośbę Dominiki, mojej …
