Im mniej czujemy się pewnie i dobrze z tym, kim jesteśmy, tym większy przymus, by robić. W nadziei, że robienie wielu rzeczy jakoś da ukojenie poczuciu, że jesteśmy „not enough”. Niewystarczający. Niezbyt interesujący. Niezasługujący. Zostawieni sami sobie. Choć często tak wyczerpani poszukiwaniem Świętego Graala: potwierdzenia własnej wartości. Czasem najpierw trzeba …
Kogo ma Twoje wewnętrzne dziecko? Ta krucha istotka, która mimo swojej delikatności być może tyle przetrwała? Ta mała dziewczynka, która zawsze musiała być grzeczna? Albo ta, o której wszyscy mówili, że nie jest grzeczna wystarczająco? Która zgubiła się w sklepie albo dostała dwóję ze sprawdzianu? A może była za dużo …
Możemy mieć taki pomysł, że poczucie własnej wartości u dzieci zbudujemy przez pochwały – skoro kary, obelgi i przykre słowa tyle niszczą. I że po to, by dziecko mogło zbudować dobry obraz siebie, musi słyszeć o sobie same superlatywy. „Jesteś taka pracowita”. „Zawsze masz super pomysły”. „Jesteś najładniejsza”. „Wiadomo, prymuska”. …
Wróciłam wczoraj do domu ze światłowodu w mieście przed północą, ale to wracanie jest mi po warsztacie potrzebne, by w środku pomieścić wszystkie uczucia, wrażenia i odkrycia. W znanym poczuciu, że odcina mi już prąd, które witam z myślą, że to znaczy, że byłam obecna. I dawałam tę obecność, jak …
Gdyby było tak, jak twierdzą niektórzy – że rozwija nas tylko to, co znajduje się „poza strefą komfortu” – to ludźmi, którzy rozkwitaliby w życiu najbardziej byłyby syryjskie dzieci, weterani wojenni i dzieci z rodzin dysfunkcyjnych. W ich życiu z pewnością komfort nie zajął zbyt wiele miejsca. Co gorsza to …
„Rozkwitalnia marzeń” to nowy warsztat online, na który Was ciepło zapraszam! Powstawał w czasie, gdy opiekowałam się nasionkami lwiej paszczy, dzwonków, maków i innych kwiatów o kosmicznych nazwach (jak „gwiezdny pył” czy „onętek kosmos”), wsianymi w pojemnikach po lodach niedaleko mojego biurka. Teraz, gdy to piszę, widzę kątem oka delikatne …
Chodząc wczoraj po Grzbiecie Karkonoskim, doświadczając majestatu jego szczytów i będąc blisko swojego ciała, myślałam o różnych górach. Że dobrze jest przystanąć i zobaczyć, jak wiele ich przeszliśmy. Ile gór opuszczenia, utraty nadziei i lęku o jutro. Ile gór sytuacji i zadań, które zdawały się przekraczać nasze możliwości. Jak wiele …
Im więcej trudnych doświadczeń ukształtowało nasze radary do odczytywania rzeczywistości wokół nas i relacji z ludźmi, tym więcej odbieramy od świata dowodów na to, że nie da się nas kochać. Fakty otrzymują od razu odpowiednie interpretacje i wpadają do szuflady z etykietą, której wyuczyliśmy się na pamięć dawno temu. Możemy …
[Tym razem z linkiem 🙂 ] Nieczułość nikogo nie hartuje. Nie zabezpiecza na trudny życia. Przeciwnie, gdy zabraknie czułości, człowiek na dorosłe lata zostaje nagi i nieosłonięty żadnym kocem, w przeciągu, z niewielkim zasobem narzędzi do ochrony siebie i opiekowania się sobą. Napisałam ten tekst [KLIK] na prośbę Dominiki, mojej …
Już tylko dwa dni zostały do kwietniowej edycji warsztatu „Empatyczne dwójki”. Co on może wnieść w Wasze życie? ✅ dowiecie się na nim, jak można wspierać innych bez brania na siebie ich ciężarów; 💚 pomoże Wam zaopiekować się „syndromem ratownika” – przymusem pomagania, ratowania i szukania rozwiązań, który odbiera radość …
Wierzę, że nie tyle ilość relacji z innymi ma wpływ na nasze życie, co ich jakość. Bo i w tłumie można czuć się jak samotna boja na oceanie. I wiadomo, że jedna bliska relacja to za mało, bo się udusi. Bo jeden człowiek nie pomieści tylu kolorów, które w nas. …
Od kiedy usłyszałam ze dwa lata temu na jednym z kursów Gosi Stańczyk (o zachęcaniu dzieci do współpracy), że proszeniu dzieci o cokolwiek bardzo nie sprzyja krzyczenie z pokoju do pokoju, przyznaję rację temu stwierdzeniu. I eksperymenty w tej dziedzinie mnie w tym utwierdzają. Zauważam, że gdy nabieram w płuca …
