Podczas jednej z sesji coachingowych w odpowiedzi na moje pytanie: „Co by Ci pomogło?” – usłyszałam od jednej z klientek: „Gdybyś mi powiedziała, jak Ty się czujesz”. Nie odpowiedziałam wprost, bo coaching na tym nie polega. Zapytałam: „Co by Ci to dało, gdybyś to usłyszała?”. Nie wiem, czy pomoże to …
Od długiego czasu chodzi mi po głowie, by Wam (i sobie) przypomnieć, że auto z zalanym silnikiem nie pojedzie. Nie wiem, ile razy Wam to się zdarzyło, ale ja kilkakrtonie zalałam świece zapłonowe. Niemal zawsze w miejscu, gdzie zatrzymanie było bardzo niewskazane (jedno z głównych skrzyżowań na wylocie z Wrocławia …
Zatrzymałam się dziś rano przy tym kafelku, który stoi u mnie na biurku. Tyle na nim bezpieczeństwa, zaopiekowania, beztroski. Tyle obecności. Zwolnienia z czujności. Pozwolenia na zabawę zamiast zamartwiania. Doświadczenia, za którym można tęsknić. Wczoraj byłam z naszą córką, Anią, na Dworcu PKP we Wrocławiu. Nie da się opisać tej …
W związku z sytuacją na świecie i Waszymi pytaniami o empatyczne dwójki chcę zorganizować w najbliższy piątek warsztat online „Empatyczne dwójki”, z którego dochód zostanie przekazany w całości na pomoc ofiarom wojny w Ukrainie. Odbędzie się on w najbliższy piątek 11.03. o godz. 18:00-20:30. Podczas warsztatu, który opierać się będzie …
Wojna w Ukrainie zaczęła się tydzień temu i pewnie wielu z nas z fazy szoku lub mobilizacji przechodzi w stan przewlekłego stresu, który jest wycieńczający – a potrzebujemy teraz wielu sił, by reagować na rzeczywistość. Podejmować organizację zwukłego życia i angażować się w pomoc. Po to też, by móc wspierać …
„Wszyscy tyle robią. Nie mogę się zapisać do armii. Mam poczucie, że nic nie robię” – zadzwonił do mnie mój mąż, prywatnie z kategorią wojskową E z powodu uszkodzenia nerwu wzrokowego (widzi w zasadzie tylko na jedno oko). Nie muszę Wam pisać, że włosy dęba mi stają na głowie, gdy …
Dziś ponoć „Blue Monday”, czyli wg statystyk najtrudniejszy dzień w roku – trzeci poniedziałek stycznia. Ciepły i bliski klimat świąt odchodzi w zapomnienie (choć być może po grudniu zostają deficyty w budżecie), przeszliśmy już presję wielkiej sylwestrowej fety i szampańskiej zabawy, pokusę magicznej wiary w nowe i lepsze, szumu medialnego …
Napisałam kiedyś opowiadanie, w którym mała dziewczynka gubi w tłumie balonik i płacze. Podchodzi do niej starszy pan o bardzo poważnym wyglądzie i mówi: „Nie ma za czym płakać. Życie to same straty. Ja ćwiczę ciągle i bez mrugnięcia okiem tracę na czczo, dwa razy po śniadaniu i trzy razy …
„Jeżeli porcelana to wyłącznie taka Której nie żal pod butem tragarza lub gąsienicą czołgu, Jeżeli fotel, to niezbyt wygodny, tak aby Nie było przykro podnieść się i odejść; Jeżeli odzież, to tyle, ile można unieść w walizce, Jeżeli książki, to te, które można unieść w pamięci, Jeżeli plany, to takie, …
W połowie sierpnia nocowaliśmy w hotelu w Ingolstadt, kilkadziesiąt kilometrów od Monachium. Wieczorem poszliśmy się przejść po zabytkowym centrum. Ciepło, pięknie, ludzie w ogródkach, auta z przyciemnianymi szybami, białe wielodrzwiowe limuzyny. Pawełek, który w podróży niewiele chciał jeść, w końcu poczuł głód i zaczął płakać. Szukaliśmy w pośpiechu budki z …
Zastanawiając się w zeszłym tygodniu nad tematem do Aletei na Wielki Tydzień, doszłam do wniosku, że chciałabym opowiedzieć choć mały kawałeczek o „ciężarach nie do uniesienia” – czyli o tym, w jaki sposób pewne doświadczenia z dzieciństwa mogą wpływać na religijność. Napisałam więc w weekend taki tekst, dzisiaj opublikowany – …
…czyli dlaczego lepiej, gdy wsparcie staje się dla nas sposobem na życie – o tym była wczorajsza konferencja, w której miałam przyjemność dzielić się z Wami myślami i doświadczeniami na portalu Kierunek Niebo. Mówiłam o kulturze rywalizacji, która pozbawia nas poczucia połączenia z innymi ludźmi i życzliwości dla siebie samych. …
