„Styl przywiązania ma wpływ na wszystkie nasze relacje – z sobą samym, mężem/żoną, dziećmi, przyjaciółmi i otaczającym nas światem”. Jestem przekonana, że John Bowlby przez swoje badania nad przywiązaniem i wynikającą z nich teorię więzi uczynił dla świata znacznie więcej niż badacze ekstrawertyzmu i introwertyzmu, temperamentów, inteligencji neurolingwistycznych itp. Opisał …
Byłam wczoraj rano na zakupach w znanej niemieckiej sieciówce tanich marketów. Gdy taśma przesuwała do kasy tygodniowe zaopatrzenie, dowiozła w końcu do sprzedawczyni trzy sztuki butelkowanego piwa Łomża, jasnego cytrynowego, o zawartości alkoholu 0,00000%. Kasjerka – osoba w moim wieku lub młodsza – powiedziała: „Poproszę dowód osobisty, bo młodo pani …
To coś, czego nie jesteśmy w stanie nauczyć się samodzielnie, bo na początku naszego życia wydarza się tylko w kontakcie i dzięki niemu. Zdolności kojenia trudnych emocji uczymy się dzięki obecnemu przy nas rodzicowi, który robi dla nich miejsce, nie boi się ich i jest z nami, byśmy mogli je …
W ławce niedopasowanej do wzrostu, w nieprzepuszczającym powietrza fartuszku, z ciężkim tornistrem na plecach nie nauczyłam się w szkole najważniejszej koniugacji. Że wolno potrzebować. Ze wszystkich czasowników ten był najmniej lubiany. Nawet nie to, że stał w kącie za karę albo mógł być wyproszony za drzwi lub na dywanik dyrektora. …
„Wiele środowisk katolickich okłada słowo „potrzeby” klątwą. Nie ufa mu za grosz, odcinając jakąś kluczową i piękną część człowieczeństwa. Kojarzy je z wykorzystaniem innych, by o moje potrzeby dbali. Często radykalnie zresztą odwraca ten postulat w jakimś antropologicznym absurdzie, że 'to ja bezinteresownie zaspokoję wszystkie twoje potrzeby, nic nie potrzebując’. …
– Chcesz herbatę zieloną czy czarną? – Mi tam obojętnie. A czasem tak: – Chcesz kawę w małym kubku czy dużym? – To bez znaczenia. I jeszcze: – Zrobić ci coś do jedzenia? – Nie chciałabym sprawiać kłopotu. I także: – Gdzie ci będzie wygodniej? – Mną się nie przejmuj. …
Zdarza się, że nasza historia odbiera nam po kawałku samych siebie. Że tak wiele było słyszenia „nie” na zwykłe przejawy życia, tak wiele naruszania granic, że czujemy się ze sobą nieswojo. Pokochanie siebie to wyzwanie ponad siły. I właściwie nie wiadomo, co to znaczy. Przypomina mi się Mały Książę i …
Pierwsze – dla mam z Wrocławia – na warsztaty online, które poprowadzę przez 6 piątków zaczynając od najbliższego (15 maja o godz. 19-21:30), w ramach cyklu „Droga do siebie samej”. We wspólnocie niewielkiej grupy kilkunastu osób będziemy się przyglądać potrzebom, granicom i wartościom. Zostały już ostatnie miejsca. Link do informacji …
„Nie histeryzuj!”. Gdybym miała narysować, z czym mi się kojarzą te słowa, na obrazku ktoś stoi z urwaną ręką i płacze, a nad nim druga, „racjonalna” osoba, mówi: „Nie histeryzuj, w szpitalu ci to przyszyją”. Jak ktoś znacznie bardziej okaleczony – bo niewidomy emocjonalnie. Psychowzroczność – to zdolność widzenia, kiedy …
Wiecie, że od czwartku do pojutrza miałam być w Gdańsku? Na pierwszym zjeździe szkoły Coachingu Opartego o Potrzeby (Need-Based Coaching) – nurtu stworzonego przez Pernille Plantener, która miała prowadzić zajęcia. Tak bardzo chciałam wziąć udział w tej szkole, że zapisałam się rok temu. I wiecie co? Ten projekt zaczął się …
„Widzę cię”. „Słyszę cię”. Dostrzeganie – drugi po dawaniu poczucia bezpieczeństwa filar obecności – to dla mnie spotykanie dziecka tam, gdzie jest i w tym, co jest. Im więcej w głowie odpala się kadrów z filmu o tym, jak powinno być, tym mniejsze prawdopodobieństwo spotkania. „Jak powinno być” miewa różne …
W Ewangelii Jana, w której ostatni posiłek Jezusa z uczniami zajmuje bardzo wiele miejsca, zatrzymuje mnie, ile On poświęca czasu, by dać im poczucie bezpieczeństwa. By zapewnić ich, że Go nie tracą. Że będzie. Że praktycznie zostawia Siebie w ich rękach. Siegel i Bryson napisali, że jeśli nie mamy pojęcia, …
