Porusza mnie, jak bardzo słowo „obecność” wg Siegela i Bryson opisuje „dom”. Jeśli obecność polega na sprawianiu, że dzieci czują się bezpieczne (nie tylko chronione przed zagrożeniami, ale i rodzice tego zagrożenia nie stanowią), dostrzegane i ukojone, gdy jest im trudno – to również każdy człowiek potrzebuje miejsca, gdzie mógłby …
Nasze dzieci oglądały latem serial „Fineasz i Ferb” – o małych braciach-wynalazcach, walczących z zagrażającym światu szaleńcem. Ich wynalazki próbuje nieustannie zadenuncjować mamie starsza siostra, Fretka, ale nigdy to się jej nie udaje. Gdy podglądałam bajkę jednym okiem, ta postać mamy fascynowała mnie niezmiernie. Była uosobieniem radosnego nie-widzenia dzieci. Takiego …
Po sieci krążą takie zdjęcia, które pokazują, jak wyglądałyby zwierzęta, gdyby były dokładnym odzwierciedleniem sposobu, w jaki narysowały je dzieci. Na tych zabawnych fotograficznych obróbkach rzeczywistości widać spłaszczone lwy i małpy, uproszczone pyski, nienaturalne proporcje rozmaitych części ciała. I myślę sobie, że trochę to tak, gdyby wyobrazić sobie, jak byśmy …
Nadal trwam w zatrzymaniu przy tym, co to znaczy być z drugim człowiekiem i to kolejny tekst zainspirowany „Potęgą obecności” – tym razem eksperymentem myślowym, do jakiego zapraszają jej autorzy. Proszą, by wyobrazić sobie swoje dorosłe już dziecko, które bardzo otwarcie do bliskiej osoby opowiada o tym, jak rodzice odnosili …
Podrzucam Wam upominek z weekendowego spotkania z Coachingiem Opartym o Potrzeby – takim poetyckim fragmentem podzieliła się z nami Pernille Plantener. „Między tym, co mówimy, ale nie mamy tego naprawdę na myśli, i tym, co mamy naprawdę na myśli, ale tego nie mówimy – ginie większa część miłości” (Kahil Gibran). …
Wiecie, że od czwartku do pojutrza miałam być w Gdańsku? Na pierwszym zjeździe szkoły Coachingu Opartego o Potrzeby (Need-Based Coaching) – nurtu stworzonego przez Pernille Plantener, która miała prowadzić zajęcia. Tak bardzo chciałam wziąć udział w tej szkole, że zapisałam się rok temu. I wiecie co? Ten projekt zaczął się …
„Widzę cię”. „Słyszę cię”. Dostrzeganie – drugi po dawaniu poczucia bezpieczeństwa filar obecności – to dla mnie spotykanie dziecka tam, gdzie jest i w tym, co jest. Im więcej w głowie odpala się kadrów z filmu o tym, jak powinno być, tym mniejsze prawdopodobieństwo spotkania. „Jak powinno być” miewa różne …
Spotkanie, przy którym jestem myślami w ostatnim tekście dla Aletei [KLIK] to dla mnie początek Wielkanocy. Jest w tym spotkaniu tyle miejsca, by najpierw opowiedzieć o swoim bólu i stracie, i zostać przyjętym ze swoim płaczem. Nie zawsze płacz jest możliwy. Czasem łzy wysychają na całe lata – piszę więc …
Drodzy, którzy do mnie zaglądacie, Życzę Wam Świąt pełnych obecności! Łagodnej i szukającej zrozumienia obecności przy sobie. Otwartej i pełnej zaciekawienia obecności przy drugim człowieku. Obecności wszelkich bliskich i tych, których kochacie, w jakikolwiek sposób ona może być mimo wielu utrudnień możliwa. ❤️ I wtulenia w Jego obecność, która chroni, …
Gdy niszczące tsunami dzieje się szybciej, niż uczucia nadążą. Gdy strata jest nagła albo zbyt wielka. Kiedy przerażenie zamienia w słup soli. Ilekroć zadziewa się więcej, niż da się przeżyć, powstaje w człowieku martwe miejsce. W dziecku, choć może być całkiem małe, powstaje martwe miejsce także wtedy, gdy zaniedbanie ciągnie …
W Ewangelii Jana, w której ostatni posiłek Jezusa z uczniami zajmuje bardzo wiele miejsca, zatrzymuje mnie, ile On poświęca czasu, by dać im poczucie bezpieczeństwa. By zapewnić ich, że Go nie tracą. Że będzie. Że praktycznie zostawia Siebie w ich rękach. Siegel i Bryson napisali, że jeśli nie mamy pojęcia, …
Cieszę się, że jestem z sobą i Wami, w tym przedziwnym czasie dziejącym się na świecie, w temacie obecności. Ten temat jakoś dobrze pomaga odkrywać to, co się dzieje w czasie Triduum Paschalnego – dni dla mnie osobistych i wyjątkowych od lat nastoletnich i spotkania z Nim, żywym i pełnym …
