To wynik obecności w życiu dziecka przewidywalnego i bliskiego opiekuna, który wnosi do życia małego człowieka bezpieczeństwo, poczucie bycia widzianym i ważnym oraz ukojenie – opisane wcześniej przez Siegela jako filary. Tak autor tłumaczy słowo „pewność”: „(…) dzięki pozostałym filarom [dzieci] wierzą, że w przewidywalny sposób pomożesz im poczuć się na świecie 'jak w domu’, a potem pomożesz nauczyć się, w jaki sposób samodzielnie mogą poczuć się bezpieczne, dostrzeżone i ukojone” (D. Siegel, T. Bryson, Potęga obecności).

Wewnętrzny dom jest taką rzeczywistością, którą bardzo lubię oglądać i często się tu pojawia. Filary obecności to tak naprawdę jego fundamenty: dzięki takim doświadczeniom w dzieciństwie – bezpieczeństwa, bycia dostrzeganym i ukojenia – możemy nosić taki dom w sobie samych. Łatwiej nam wtedy adaptować się do wszelkich zewnętrznych i materialnych „zamieszkań” i okoliczności, ponieważ głęboko w nas jest baza, dzięki której „czujemy się u siebie”. Kiedy mamy dużo doświadczenia braku poczucia bezpieczeństwa, bycia widzianym (a przez to kimś ważnym) i ukojenia, wewnętrzny dom zamienia się w kilka desek opartych o kijek, które rozpadną się z pierwszym podmuch . W taką sytuację emocjonalną, która jest wewnętrzną bezdomnością, brakiem domu.

Żeby dawać dzieciom możliwość poczucia się pewnie, potrzebujemy tworzyć w sobie samych wewnętrzny dom. Niezależnie od tego, czy jest w naszym sercu jasny, ciepły i wymurowany, czy jest chatką z dotkliwymi przeciągami, czy szałasem – możemy czynić go coraz bezpieczniejszym miejscem, ucząc się opiekować sobą i szukając tego, co rozjaśnia od środka i wspiera. Zaczynając choćby od wstawienia tam zamka do drzwi (by wzmocnić bezpieczeństwo, dbając o nasze granice), kuchenki i spiżarni (ucząc się rozpoznawać swoje fundamentalne potrzeby i karmiąc je), fotela na biegunach (ucząc się rozpoznawania własnych uczuć, by móc je ukoić), linii telefonicznej (by być w kontakcie ze wspierającą „wioską”). Dla każdego ten osobisty sprzęt może być czymś innym.

Domem dla naszych dzieci jesteśmy my – rodzice.

m

#bliskidom #bliskosiebie #bliskodrugiego #potegaobecności