Pewnie niektórzy z Was już go znają, a niektórzy może będą chcieli zajrzeć (a inni w ogóle nie 🙂 – ale wiecie, u mnie każdy bierze to, co chce i czego potrzebuje ❤️). To jest kalendarz, który powstał dwa lata temu. Przy stoliku w moim wiejskim McDonaldzie (że niedaleko drogi …
Jest noc, lecz nie ma ciemności Gdy płacze z zimna maleńki Bóg Opatrzy serca załamane Skruszone poskłada Co ludzkie – staje się boskie To już… Ktoś rozplątuje nerwowo Lampek zasupłany sznur Oddech przyśpieszonych ulic W marszu zatraconych stóp Co ludzkie – staje się boskie To już… Zapach mandarynek Błyszczący papier …
Przycupnęłam sobie na kawałku słońca po ciężkiej nocy w niedzielę rano. Ciężkiej, bo dały mi do wiwatu te części mnie, które lubią mnie „stawiać do pionu”, dowalać, udowadniać, „jak bardzo ze mną źle”. To jeden z takich momentów, kiedy one przejmują mikrofon na tyle, że zagłuszają wszystkie inne – i …
„A nasza wiara mówi, że Bóg jest naszym Ojcem. Czyli ja w sobie, i w Tobie, mogę zobaczyć to, co jest z Boga. Kiedy nie widzimy tego, co Boże, w nas, w życiu innych mężczyzn i kobiet, także tych myślących inaczej niż my, także tych żyjących inaczej niż my, a …
Św. Teresa z Lisieux, którą wspominaliśmy 1 października i o której piszę w sobotnim tekście dla Aletei [KLIK], była mi bardzo bliska jako młodej dziewczynie i kobiecie. I mimo że przeczytałam niejednokrotnie pewnie całe jej rękopisy autobiograficzne i wiele rozmaitych opracowań, mam wrażenie, że dopiero dzisiaj zaczynam rozumieć, co miała …
Niemal na każdym cyklu warsztatowym, jaki prowadzę, pada w końcu pytanie, jak to, czym my się tam zajmujemy, ma się do wiary. Słowo „potrzeby”, „granice”, „złość” – a nawet po prostu słowo „ja” – wydaje się obłożone jakimś zakazem w wielu interpretacjach Ewangelii, jakby wiara stała w opozycji z czymś …
Spotkanie, przy którym jestem myślami w ostatnim tekście dla Aletei [KLIK] to dla mnie początek Wielkanocy. Jest w tym spotkaniu tyle miejsca, by najpierw opowiedzieć o swoim bólu i stracie, i zostać przyjętym ze swoim płaczem. Nie zawsze płacz jest możliwy. Czasem łzy wysychają na całe lata – piszę więc …
Drodzy, którzy do mnie zaglądacie, Życzę Wam Świąt pełnych obecności! Łagodnej i szukającej zrozumienia obecności przy sobie. Otwartej i pełnej zaciekawienia obecności przy drugim człowieku. Obecności wszelkich bliskich i tych, których kochacie, w jakikolwiek sposób ona może być mimo wielu utrudnień możliwa. ❤️ I wtulenia w Jego obecność, która chroni, …
Gdy niszczące tsunami dzieje się szybciej, niż uczucia nadążą. Gdy strata jest nagła albo zbyt wielka. Kiedy przerażenie zamienia w słup soli. Ilekroć zadziewa się więcej, niż da się przeżyć, powstaje w człowieku martwe miejsce. W dziecku, choć może być całkiem małe, powstaje martwe miejsce także wtedy, gdy zaniedbanie ciągnie …
W Ewangelii Jana, w której ostatni posiłek Jezusa z uczniami zajmuje bardzo wiele miejsca, zatrzymuje mnie, ile On poświęca czasu, by dać im poczucie bezpieczeństwa. By zapewnić ich, że Go nie tracą. Że będzie. Że praktycznie zostawia Siebie w ich rękach. Siegel i Bryson napisali, że jeśli nie mamy pojęcia, …
Cieszę się, że jestem z sobą i Wami, w tym przedziwnym czasie dziejącym się na świecie, w temacie obecności. Ten temat jakoś dobrze pomaga odkrywać to, co się dzieje w czasie Triduum Paschalnego – dni dla mnie osobistych i wyjątkowych od lat nastoletnich i spotkania z Nim, żywym i pełnym …
Napisałam dla Aletei o takiej propozycji – uczenia się obsługi siebie samej/samego. To może być trudniejsze niż walka z sobą lub stawanie się „najlepszą wersją” kogoś (mawiamy „siebie”, ale mam wątpliwości, czy serio to mamy na myśli). Bo zaczynamy od momentu, w którym decydujemy się ze sobą zaprzyjaźnić i zaopiekować. …
