Jest takie zdanie, które zamyka drzwi do przyjęcia siebie. „Co jest ze mną nie tak?”. Ileś razy trzeba było doświadczyć śmiertelnego wstydu nad sobą, by zostało w środku. Ileś takiego zawstydzenia ze strony opiekunów, że w swojej wyobraźni staliśmy się niepodobni do nikogo innego. Że po prostu przyszliśmy na świat …
We wrześniu zadzwoniła do mnie S. Anna Maria Pudełko i powiedziała, że byłaby bardzo szczęśliwa, gdybym zgodziła się powiedzieć konferencję podczas planowanego na marzec corocznego Dnia Kobiet, obchodzonego w Diecezji Łowickiej z wielkim hukiem. I że tematem będzie samotność, i że mogę powiedzieć, co zechcę. Pomyślałam, że to mega! Zarazem …
„Weź się w garść!”. Trudno o mniej wspierające słowa. Chyba że stoisz w płonącym budynku i strażak chce Ciebie z niego wypchnąć, żeby Ci uratować życie. Choć – bądźmy szczerzy, nawet i tu bardziej by pomogło, żeby z Tobą skoczył. Albo obiecał, że na dole na pewno ktoś Cię złapie. …
Pamiętam scenę z filmu „Cudowni chłopcy”, który bardzo mi się podobał, bo był o pisaniu (akurat wtedy pisałam swoją pierwszą i nigdy nie napisaną do końca powieść) – gdy profesor literatury, grany przez Michaela Douglasa, z piskiem opon wjeżdża do portu, siłą bezwładu otwierają się drzwi i wylatują z nich …
30 grudnia, późnym wieczorem, zapisałam maczkiem swoją wdzięczność za rok 2020. W pięknym zeszycie*, który podarował mi pod choinkę mój brat bliźniak, za którym bardzo tęsknię, bo nie mieszka w Polsce i z powodu pandemii nie mógł przyjechać do kraju. Zostawiłam wiele wolnego miejsca, by dopisywać te znajdowane jeszcze ciągle …
Obiecałam Wam wczoraj, że dziś podrzucę Wam pomysł na zaopiekowanie się swoim przełomem roku. Opisałam go w tym tekście [KLIK]. Bardzo Was zachęcam do przejęcia się sobą i do takiego podsumowania. Gdy spoglądamy z różnych stron na siebie i to, co nas otacza, możemy bardziej doświadczać swojej sprawczości i mniej …
Koniec grudnia wytrąca z rytmu. Zagar świąteczny rozszczelnia czas, wchodzą w niego ziarenka maku i pszenicy, i robi się powoli miejsce na przełomu roku. Za chwilę mylenie dat uświadomi mi dobitnie mój brak wpływu na upływ czasu. Będę witać to nadchodzące nowe jak drżące, małe dziecko, które się po raz …
Jest noc, lecz nie ma ciemności Gdy płacze z zimna maleńki Bóg Opatrzy serca załamane Skruszone poskłada Co ludzkie – staje się boskie To już… Ktoś rozplątuje nerwowo Lampek zasupłany sznur Oddech przyśpieszonych ulic W marszu zatraconych stóp Co ludzkie – staje się boskie To już… Zapach mandarynek Błyszczący papier …
Nasz 5,5-letni synek miał wczoraj intensywny dzień. Obejrzeliśmy rano film „Grinch” (wersja dla dzieci z 2018 roku), którego treść bardzo przeżył. Był ze mną na długim spacerze. Robił ze mną pierniczki. Wieczorem zaczął płakać i krzyczeć, że musi dostać więcej prac do wykonania i zrobić je sam (pomagał nam przebierać …
Nie tylko z powodu aut płynących strumieniami i zastygających w korkach. I nie tylko przez ilość ludzi w sklepach i przez reklamy o idealnej konsumpcji. Ta druga połowa grudnia robi się gęsta z powodu wszystkich wcześniejszych grudniów jakie były naszym udziałem. Jakby pukała do nas suma wszystkich doświadczeń. Tego, jak …
Zdziwiłam się, gdy dziś znalazłam taki wpis w (przygotowanym przecież przez siebie) kalendarzu adwentowym. Bo grudzień to czas, w którym wszystko dzieje się szybciej i nieszczególnie ubyło spraw, mimo ograniczeń pandemii. A tu takie pytanie – o własny kąt. Jak mogłam tak nie przewidzieć stanu umysłu człowieka na przedświęciu? I …
Co zawdzięczasz grawitacji? Gdybyś miał, miała opowiedzieć o wydarzeniu, kiedy dała ona znać o sobie, co by to było? Dla mnie pewnie byłby to upadek na rowerze. Lot ulubionej filiżanki z kuchennego blatu na kafelki, zakończony katastrofą, gdy tyle wspomnień uległo rozbiciu. Mokra od potu koszulka i polar, gdy wchodziłam …
